Ίλιγγοι και ψυχικές διαταραχές

Είναι βέβαια λίγο δύσκολο να φανταστούμε τους ιλίγγους σαν αποκλειστικό σύμπτωμα ή σαν αρχικό σύμπτωμα κάποιων ψυχικών διαταραχών, αυτό όμως συμβαίνει αρκετές φορές και μάλιστα επειδή οι ίλιγγοι είναι τόσο χαρακτηριστικοί και τόσο δυνατοί στις περισσότερες των περιπτώσεων υπάρχει η εντύπωση ότι το πρόβλημα ακριβώς είναι αυτοί, και όχι η ψυχιατρική αιτία που κρύβεται συνήθως από πίσω.

Σε αυτές όλες τις περιπτώσεις βέβαια χρειάζονται τρία βασικά πράγματα. Ένα εκτενές ιστορικό από το γιατρό και τον ασθενή, δεύτερο και κυριότερο μια εκτεταμένη νευροψυχιατρική εξέταση, εάν χρειάζεται ακόμη και με συνδρομή της σύγχρονης τεχνολογίας, όπως είναι η μαγνητική τομογραφία ή η εικοσιτετράωρη καταγραφή του εγκεφαλογραφήματος, και τέλος πάνω από όλα χρειάζεται η μεγάλη εμπειρία του γιατρού στον τομέα αυτό.

Δυστυχώς, τα συμπτώματα ιλίγγου με ψυχιατρικές διαταραχές είναι τόσο μπλεγμένα και τόσο «ειδικά» για ομάδες ατόμων που χρειάζεται κάποιος να έχει αληθινά μεγάλη εμπειρία σε αυτό το σημείο, προκειμένου να μπορεί να αποφανθεί και να δώσει τη διαφοροδιάγνωση.

Σε αυτές τις περιπτώσεις στη Βιονευρολογική συνηθίζουμε πάντα να κάνουμε «κάτι παραπάνω», προκειμένου να μην υπάρξει η αμφιβολία ότι βρίσκεται κανείς στο σωστό δρόμο και αντιμετωπίζει την όλη κατάσταση γενικευμένα και σωστά.

Βέβαια, δεν είναι πάντα εύκολο, όμως εάν κανείς είναι επίμονος και «μαζεύει» το χρόνο και τις παρατηρήσεις που χρειάζονται, σχεδόν πάντοτε με σιγουριά θα καταλήξει στο αποτέλεσμα που τον ενδιαφέρει.

Αυτό είναι ουσιαστικό, γιατί έτσι έχει τη δυνατότητα με μια σωστή συνδυασμένη αγωγή να φέρει σε πέρας μια δύσκολη κλινική εικόνα και ένα «χοντρό» πρόβλημα, το οποίο όσο περνάει ο καιρός διαιωνίζεται, αυξάνεται και σημαίνει περιττή ταλαιπωρία και κούραση για τον ασθενή.