Όταν ο ίλιγγος γίνεται ψυχικό πρόβλημα

Η δημιουργία του ιλίγγου είναι χαρακτηριστική, έχει συγκεκριμένα αίτια και βρίσκεται σε συγκεκριμένο χώρο του εγκεφάλου. Όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, παρακολουθώντας τους ασθενείς, ο χώρος αυτός είναι η περιοχή του αιθουσαίου και κοχλιακού νεύρου και συγκεκριμένα εντοπίζεται σε τριβές ή διαταραχές μικροκρυστάλλων τα λεγόμενα ωτοκονία.

Αυτά τα ωτοκονία μπορούν να έχουν διαφορετικές μεταχειρίσεις σε κάποιες καταστάσεις, αλλά με την τριβή τους ή την «κακή τους τοποθέτηση» μέσα στο αιθουσαίο νεύρο να προκαλούν ερεθισμούς τέτοιους που πέρα από τους ιλίγγους, την αστάθεια, τα «σφυρίγματα» και τις εμβοές να δημιουργούν και άλλα ψυχιατρικά προβλήματα.

Ένα τέτοιο ψυχιατρικό πρόβλημα, το οποίο είναι δύσκολο να διαγιγνώσει κανείς αν προέρχεται αυτό καθαυτό από τον ερεθισμό αυτής της περιοχής ή είναι δευτερογενές «προϊόν» αυτής της διαταραχής, είναι η κατάθλιψη.

Η κατάθλιψη αυτή είναι πάρα πολύ ισχυρή και ο ασθενής είναι μόνιμα σε μια ψυχική διέγερση˙ ψυχοκινητικός, αντιδραστικός, νευρικός, με αδυναμία συγκέντρωσης και αδυναμία χαλάρωσης.

Έχει πολλές φορές σαν αποτέλεσμα να οδηγείται ακόμη μέχρι και την αυτοκτονία, όταν αυτό το πράγμα δεν μπορεί να περιοριστεί, γιατί του κάνει τη ζωή κυριολεκτικά αφόρητη.

Όσο και αν ακούγεται «αστείο», ο γιατρός πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός σε αυτές τις περιπτώσεις, να «κοιτάει» το πρόβλημα και από τις δυο μεριές και ψυχιατρικά και νευρολογικά, να κάνει όλες τις απαραίτητες εξετάσεις, να συμβουλεύεται ακόμη αν χρειάζεται και τον ωτορινολαρυγγολόγο και μαζί με αυτόν να μπορούν να βρουν μια λύση, η οποία εάν δεν καλυτερεύσει έστω να μειώσει τις ενοχλήσεις για να μπορέσει να μειωθεί και η κατάθλιψη.

Ιδιαίτερα σε ηλικιωμένα άτομα που εμφανίζουν αυτά τα προβλήματα, κυρίως κατά την κατάκλιση, τη νύχτα, είναι απαραίτητο να γίνεται η διαδικασία διότι αλλιώς γίνεται η ζωή τους αφόρητη.