Οι διαταραχές στη νόσο του Μενιέρ

Συνήθως η αρχή των παραπόνων που έχουν οι ασθενείς είναι ως εξής: «Σήμερα, καθώς σηκώθηκα από το κρεβάτι, ξαφνικά ένιωσα μια έντονη ζάλη, δεν μπορούσα να σταθώ και έπρεπε να κρατηθώ, ενώ είχα, πηγαίνοντας, τάση για έμετο.

Αυτό διήρκησε για ώρες, ίσως και μέρες, μετά έφυγε σιγά σιγά, αλλά παρέμεινε ένα μικρό δείγμα μέχρι τώρα. Πέρα από αυτό, ένιωσα έντονο βούισμα στα αυτιά και δεν μπορώ από τότε να ακούσω καλά και να σταθώ.» Αυτή είναι η τυπική συμπτωματολογία που πρώτος την περιέγραφε, πριν διακόσια περίπου χρόνια, ο Ποσπέρ Μενιέρ, ο Γάλλος γιατρός.

Πρόκειται για μια έντονη πίεση στα υγρά του έσω ωτός και προκαλεί η διαταραχή της μια βαρηκοΐα, αστάθεια και βουίσματα στο αυτί. Παράλληλα, έχει ο ασθενής έντονα την αίσθηση του περιστροφικού ιλίγγου και νιώθει τη διάθεση του να «κατακλίνεται». Είναι από τις πλέον συνηθισμένες μορφές, διαταραχές του «κακοήθους» ιλίγγου.