Ωτοκονία και ίλιγγος

Μέσα στο αιθουσαίο νεύρο και στην κατασκευή γενικά της όλης «συσκευής» του, ένα πολύ σπουδαίο ρόλο παίζουν τα ωτοκονία. Πρόκειται για κρυσταλλώδη μορφώματα, πάνω στο βλεννογόνο, που δέχονται τις μεταβολές τριχοειδών αποφύσεων που τα αγγίζουν, όταν το σώμα αλλάζει θέση.

Εκεί είναι και η κατάληξη της αιτίας, η οποία προκαλεί τον ίλιγγο. Δηλαδή, στην ουσία έχουμε μια διαταραχή, η οποία μπορεί να είναι «καλοήθης» ή «κακοήθης» με την αλλαγή της μετάβασης της αίσθησης των τριχοειδών προς τα ωτοκονία, δηλαδή, αυτούς τους κρυστάλλους, έτσι ώστε η βαρύτητα να μεταφέρει την εντύπωση στο αιθουσαίο νεύρο ότι αλλάζει συνεχώς σε μια κατεύθυνση, πράγμα που μπορεί να μη συμβαίνει.

Όπως και να έχει, η διαταραχή μεταφέρεται περαιτέρω στον εγκέφαλο σαν αλλαγή θέσης του σώματος, έτσι ώστε η «σύγκρουση» αυτή να προκαλεί το αίσθημα του ιλίγγου.