To διαταραγμένο σήμα και η παράλυση των νεύρων

Στην ασθένεια της μυασθένειας υπάρχει κάτι πάρα πολύ παράδοξο, που όταν ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά στη νευρολογία έφερε κυριολεκτικά παγκόσμια μια αναστάτωση και έδωσε την αφορμή για έρευνα σε καινούργιους τομείς, οι οποίοι, όσο και αν φαίνεται περίεργο, αναπτύσσονται ακόμη μέχρι σήμερα.

Τελικά, όπως έχουμε δει και στη Βιονευρολογική, στη μυασθένεια ουσιαστικά υπάρχει μια αδυναμία της μεταβίβασης κάποιας νευρικής ώσης από το νεύρο στο μυ. Δηλαδή, δεν μπορεί να συσπαστεί ο μυς, διότι δε δέχεται το ηλεκτρικό ερέθισμα κατόπιν χημικής διαταραχής που υπάρχει στη σχισμή μεταξύ μυός και νεύρου.

Αυτό δημιουργεί το λεγόμενο μυασθενικό σύνδρομο, το οποίο είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο, όταν δε νοσηλευτεί σωστά και σύντομα και μπορεί να αποτελέσει και την αιτία απότομου θανάτου.

Το ουσιώδες σε αυτή την περίπτωση είναι ότι η νευρολογία όταν ασχολήθηκε με τη μυασθένεια πρώτη φορά, διαπίστωσε το τεράστιο ρόλο που παίζουν τα διάφορα χημικοηλεκτρικά σήματα στις διάφορες ανατομικές «γωνίες» του εγκεφάλου ή μεταξύ μυών και νεύρων και τενόντων.

Αυτή η έρευνα σε αυτό το σημείο, σε ότι αφορά τις μεταβιβάσεις των ενεργειακών αποθεμάτων και του ερεθισμού, έχει δώσει μια νέα ώθηση και πολλές ανακαλύψεις σε άπειρες νέες ασθένειες. Η μυασθένεια ήταν απλώς η αρχή. Το χαρακτηριστικό της μυασθένειας είναι απλώς ότι εμφανίζεται έντονα ύστερα από κόπωση και μάλιστα ελάχιστη επιβάρυνση.