Καρκινοπάθειες και πανικός

Επόμενο είναι ότι οι ασθενείς με καρκίνο, και το διαπιστώνουμε αυτό στη Βιονευρολογική, πάσχουν από μια έντονη αντιδραστική κατάθλιψη, η οποία είναι μερικές φορές ακόμη ισχυρότερη, όταν ο άλλος από χαρακτήρα έχει μια τέτοια ιδιότητα.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι επόμενο ότι το «βάσανο» της κυρίας ασθένειας γίνεται δυσβάσταχτο και ο φόβος τόσο της ασθένειας όσο και του θανάτου μπορεί να οδηγήσει τον ασθενή σε καταστάσεις ανεξέλικτου πανικού.

Κυρίως σε αυτές τις περιπτώσεις του πανικού, αρχίζει ο ασθενής μια γρήγορη αναπνοή, έτσι που ανάμεσα σε όλα προστίθενται και οι αρνητικές επιπτώσεις της επιταχυνόμενης αναπνοής (ταχύπνοια). Το όλο αποτέλεσμα είναι η αύξηση του πανικού στα όρια πλέον του αμόκ και είναι αδύνατον να συγκρατηθεί ο ασθενής.

Πολλοί ασθενείς σε αυτές τις περιπτώσεις έχουν φτάσει και στο όριο της αυτοκτονίας και ακριβώς επειδή δεν έγινε έγκαιρα αντιληπτό, δεν μπόρεσε ο γιατρός να κοντρολάρει την κατάσταση.

Από την πείρα που υπάρχει στο σημείο αυτό, τις καταστάσεις αυτές πρέπει κανείς να τις προλαμβάνει, να τις προβλέπει και βέβαια να έχει και την ειδικότητα και δυνατότητα να φανταστεί και να μπορεί να προλάβει το «κακό» που έρχεται.

Δυστυχώς, στις περισσότερες εγκαταστάσεις και νοσοκομεία, λόγω της πληθώρας των ασθενών, υπάρχει ένα ειδικό έλλειμμα σε αυτόν τον τομέα και μόνο σε πολύ λίγα επιλεκτικά ινστιτούτα και κάτω από «ειδικές» καταστάσεις λαμβάνεται πρόνοια για τέτοιες εξετάσεις και για τέτοιες προλήψεις. Βέβαια, αυτό πρέπει να επεκταθεί, διότι είναι μια «αγωνία», που μπορεί να κοστίσει στον ασθενή πολύ ακριβά.