Επιληπτικές κρίσεις και ναρκωτικές ουσίες: ένας θανατηφόρος συνδυασμός

Μια συντονισμένη έρευνα, που έγινε σε Αγγλία και Σουηδία σε εφτακόσιους πενήντα χιλιάδες περίπου ασθενείς με επιληψία, έδειξε ότι το ευδόκιμο ζωής είναι σαφώς χαμηλότερο από ότι του μέσου πληθυσμού και συγκεκριμένα φτάνει τα πενήντα έξι χρόνια για τις περιπτώσεις εκείνες που οι επιληπτικοί πάσχουν από ψυχασθένειες. Και αυτό για το λόγο ότι παίρνουν πολλές διαφορετικές ουσίες κατά περίπτωση.

Αυτόματα αυξάνεται ο κίνδυνος για μείωση του χρόνου ζωής σε αυτούς τους επιληπτικούς ασθενείς που κάνουν κατάχρηση διαφόρων ναρκωτικών ουσιών, όποιες και αν είναι αυτές. Και ακόμη περισσότερο ο κίνδυνος αυξάνεται, όταν γίνεται συνδυασμός όλων αυτών.

Βλέπουμε, δηλαδή, ότι στην περίπτωση των επιληψιών είναι πολλοί παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη ότι αφορά τον τρόπο ζωής και τη διαδικασία της διαχείρισης της καθημερινότητας.

Δεν είναι εύκολο να υπάρχει αυτό το πρόβλημα και ταυτόχρονα να γίνονται άλλες «καταστάσεις», οι οποίες θα δημιουργούν επιπλέον προβλήματα για την όλη ιστορία.

Πρέπει λοιπόν σε αυτές τις περιπτώσεις να λαμβάνουμε ιδιαίτερη προσοχή, όταν έχουμε να κάνουμε με τέτοιου είδους ασθένειες. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αφήνουμε τον ασθενή να παρασύρεται σε πράγματα τα οποία θεωρεί «φυσιολογικά» για την κατάσταση του.

Η επιληψία δεν ανήκει στις «φυσιολογικές» καταστάσεις ή αντιδράσεις του ανθρωπίνου σώματος και γενικά της όλης ομοιόστασης με το περιβάλλον.

Πρέπει να ζει κανείς κάτω από όρους, να λαμβάνει σοβαρά υπόψη του ορισμένα πράγματα και να τροποποιεί τη ζωή του με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην έχει άλλους επιπλέον κινδύνους. Εάν δεν το κάνει αυτό, θα έχει ένα πρόβλημα επιπλέον δυσδιάλυτο για αυτόν.