Υπάρχει «φυσιολογική» επιληψία;

Ασφαλώς και όχι. Είναι μια νοσογόνος κατάσταση την οποία βλέπουμε πάρα πολύ τακτικά εδώ στη Βιονευρολογική και την αναλύουμε εκτενώς, διότι σε κάθε ασθενή που έχει αυτό το «πρόβλημα» καταφεύγουμε στην εικοσιτετράωρη ηλεκτροεγκεφαλογραφική καταγραφή, όπου φαίνονται όλες οι αποκλίσεις του εγκεφάλου από το φυσιολογικό.

Βέβαια, είναι πλέον γνωστό εδώ και χρόνια ότι η επιληψία σαν ασθένεια είναι συνδεδεμένη με σύντομο προσδόκιμο ζωής. Στη Σουηδία κάποιοι ερευνητές του νοσοκομείου Καρολίνσκα κάνανε ένα συνδυασμό ότι αφορά το προσδόκιμο ζωής μεταξύ εβδομήντα χιλιάδων ανθρώπων με επιληψία σε σχέση με εφτακόσιους χιλιάδες Σουηδούς, οι οποίοι ήταν ελεύθεροι «προβλημάτων» για μια δεκαετία.

Η αναλογία έδειξε ότι το προσδόκιμο ζωής μειώνεται ουσιαστικά στους ασθενείς με επιληψία για διάφορους λόγους, τους οποίους οι Σουηδοί επιστήμονες προσπάθησαν να αρχειοθετήσουν και να τους συγκρίνουν με το βασικό νόσημα.

Βέβαια, όλα αυτά τα στατιστικά δεδομένα δίνουν μια άλλη διάσταση στο πρόβλημα της επιληψίας που εδώ και χρόνια ταλανίζει περίπου εβδομήντα εκατομμύρια ανθρώπους τουλάχιστον παγκοσμίως.

Βέβαια, έχουν γίνει τεράστιοι πρόοδοι ότι αφορά τη φαρμακευτική και χειρουργική αντιμετώπιση, όχι όμως και σε σημείο που να επιβεβαιώνει ότι υπάρχει μια τελεσίδικη αγωγή.