O κίνδυνος της «βραδείας» ίωσης

Όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, υπάρχουν κλινικές μορφές νευρολογικών και ψυχιατρικών εικόνων, π.χ. πολυνευροπάθειες, άνοιες ή ακόμη και σύνδρομα χρόνιας κόπωσης, τα οποία «τραβάνε καιρό», ταλαιπωρούν τον ασθενή, ο οποίος όμως δεν μπορεί να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει.

Κλινικές έρευνες έχουν δείξει ότι κάποιες ιώσεις βραδείας εξέλιξης και κυρίως από ιούς, τύπου ερπητοϊών, είναι δυνατόν να δημιουργήσουν εντός του οργανισμού και κυρίως στο κεντρικό νευρικό σύστημα μια κατάσταση τέτοια, η οποία να φέρει ακριβώς αντιμέτωπο το σύστημα αμύνης (ανοσοποιητικό) με την κατάσταση αυτή.

Δηλαδή, σταδιακά και αργά αρχίζει και φθείρεται σε μεγάλο βαθμό η άμυνα του οργανισμού και ανάλογα με τη θέση, όπου μέσα σε αυτό υπάρχει η βλάβη, να προκαλείται η ανάλογη, κυρίως νευρολογικού ή ψυχιατρικού τύπου, ασθένεια. Βέβαια, σε αυτές τις καταστάσεις, ο ασθενής ουσιαστικά είναι άμοιρος ευθυνών γιατί δεν μπορεί να έχει τις ιατρικές γνώσεις για το πότε και πως θα αντιδράσει.

Είναι όμως υπεύθυνος, εφόσον αισθάνεται αυτά τα συμπτώματα της κόπωσης, της καταβολής, της αδυναμίας συγκέντρωσης, να δράσει ακαριαία και να επισκεφτεί το γιατρό όχι μόνο για ψυχολογική υποστήριξη, αλλά και για ουσιώδεις εξετάσεις που θα οδηγήσουν στον εντοπισμό της κυρίας αιτίας που υπάρχει και τον έχει φέρει σε αυτή την κατάσταση.

Οι εξετάσεις αυτές είναι ποικίλες και μπορεί να αρχίσουν με πολύ απλό και αναίμακτο τρόπο, κυρίως με τον εντοπισμό κάποιων ιών ή με την ανάλυση κάποιου εγκεφαλογραφήματος.