Η νόσος του Hashimoto

H νόσος του Hashimoto μπορεί πάρα πολλές φορές να «δρα» υπόγεια και κλινικά να μην είναι τόσο σαφής. Υπάρχουν όμως κάποια γενικά στοιχεία που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και να συνηγορούν όσο γίνεται πιο γρήγορα στη διάγνωση.

Tα κλινικά αυτά στοιχεία είναι, κατά κύριο λόγο, ψυχωτική συμπεριφορά, πολλές φορές επιληπτικές κρίσεις κάθε μορφής και ιδιαίτερα διαταραχή της συνείδησης και αδυναμία συγκέντρωσης.

Βασικά ακόμη και όταν παρατηρήθηκαν αυτά σε κάποιες περιπτώσεις, χωρίς να υπάρχει καμία ιδιαίτερα υπόδειξη για εγκεφαλοπάθεια Hashimoto, πρέπει να γίνεται μια διαγνωστική προσπάθεια, κυρίως με τον εντοπισμό των θυρεοειδικών αντισωμάτων.

Πέρα από αυτά τα παθολογικά ευρήματα, κυρίως το εγκεφαλογράφημα και η μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου, μπορούν να συνηγορούν για την πιστοποίηση της διάγνωσης.

Και στις δυο περιπτώσεις πρέπει πάντοτε να ισχύει η λογική «καλύτερα δέκα φορές, παρά μια φορά λιγότερο», λόγω του ότι η ασθένεια αυτή έχει περιθώριο γρήγορης αποκατάστασης με την κατάλληλη θεραπεία, εφόσον διαγνωστεί σε σωστό χρόνο και κάτω από σωστές προϋποθέσεις.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε δε, ότι μπορεί να εμφανίζεται και σε παιδιά μικρής ηλικίας που η «εμμονή» καμία φορά γονέων και γιατρών ότι δε συμβαίνει κάτι, να καθυστερεί ανεπανόρθωτα διάγνωση και θεραπεία.