O κωματώδης ασθενής και η απογοήτευση

Δυστυχώς, πολλοί θεραπευτές, υποσυνείδητα μάλλον, θεωρούν το κώμα σαν προθάλαμο του θανάτου. Από τη δική μας εμπειρία εδώ στη Βιονευρολογική, μια τέτοια αντίληψη θεωρείται απόλυτα λανθασμένη.

Καλύτερα θα έπρεπε να θεωρηθεί ότι το κώμα είναι ένα στάδιο ανάρρωσης, καθοδηγούμενο από τον ίδιο τον εγκέφαλο για το πρόβλημα που αντιμετωπίζει. Ο εγκέφαλος με τις μειωμένες δυνατότητες που έχει στο κώμα εξακολουθεί και κατευθύνει τις σωματικές λειτουργίες «προς όφελος» του. Μια από αυτές είναι και η ανάπτυξη αντανακλαστικών σε επώδυνα ερεθίσματα.

Αυτά τα επώδυνα ερεθίσματα μπορεί μάλιστα να τα «σταδιοποιήσει» σε επίπεδα τέτοια που να μπορεί να τα ελέγξει και να τα κατευθύνει. Αυτό είναι και το μεγάλο μυστικό και στην περίπτωση της παρακολούθησης μιας κωματώδους κατάστασης.

Ο γιατρός πρέπει σε σύντομα χρονικά διαστήματα να μαζεύει τις «εμπειρίες» των αντιστάσεων σε επώδυνες καταστάσεις και να βγάζει συμπεράσματα. Έτσι λοιπόν, προκειμένου να έχουμε τα αποτελέσματα μιας επιτυχημένης θεραπείας, πρέπει να διώξουμε την απογοήτευση του πρώτου σοκ.