Όταν χάνεται η όραση

Η σταδιακή μείωση της όρασης αξιολογείται πάντα ιατρικά, κυρίως από το χρόνο εμφάνισης της. Σε άλλου είδους περιστατικά, όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, μειώνεται στη νεαρή ηλικία και άλλες αιτίες υπάρχουν για την εξασθένιση της σε προχωρημένης ηλικίας άτομα. Είναι κατανοητό ότι σε περιπτώσεις μείωσης ή απώλειας όρασης, πρέπει να αρχίζει η έρευνα από τις πλέον γνωστές αιτίες όπως π.χ. οπτικές νευρίτιδες, αμφιβληστροειδοπάθειες, καταρράκτης κ.λ.π.. Όταν εξαντληθούν όλες οι σίγουρες αιτίες, καλό είναι να αρχίζουμε να σκεφτόμαστε και αυτές που δύσκολα διαγιγνώσκονται, αλλά πολύ τακτικά εμφανίζονται. Είναι οι περιπτώσεις της μιτοχονδριακής εγκεφαλοπάθειας. Πρόκειται για διαταραχές των μιτοχονδρίων που προκαλούν μια απώλεια ή μείωση της όρασης και ως επί το πλείστον είναι κληρονομικής αιτιολογίας. Ο κίνδυνος με αυτές είναι ότι η διάγνωση τους ακόμη και σήμερα είναι περίπλοκη και δύσκολη. Για αυτό ο ιατρός, δηλαδή, ο εξεταστής πρέπει απαρχής, σε αυτά τα περιστατικά να βάζει τις μιτοχονδριακές διαταραχές μέσα στο διαφοροδιαγνωστικό πακέτο.