Υπάρχει μοντέρνα θεραπεία για τη σκλήρυνση κατά πλάκας;
Σε όλο τον κόσμο τα τελευταία σαράντα χρόνια, το αγαπημένο νευρολογικό μοντέλο ήταν για τη σκλήρυνση κατά πλάκας. Φάρμακα, ειδικές θεραπείες ή και συνδυασμοί, σε αυτό το χρονικό διάστημα έχουν δοκιμαστεί και καταγραφεί απειράριθμα.
Από τη δική μας πείρα στη Βιονευρολογική δεν υπάρχει ένα τυπικό φαρμακευτικό μοντέλο από όλα αυτά τα σχήματα που να έχει καθιερωθεί. Δηλαδή, να έχουμε κάτι ανάλογο όπως π.χ. με το πάρκινσον και τη χορήγηση ντοπαμίνης. Έτσι το πρόβλημα στη σκλήρυνση κατά πλάκας έχει γίνει οξύ. Η οξύτητα αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι η ασθένεια αυτή είναι ποικιλόμορφη και προοδευτική-προϊούσα.
Έτσι που ο θεράπων ιατρός, για την αρχή μιας νέας θεραπείας, πρέπει ουσιαστικά να «αποτοξινώσει» τον ασθενή από τις παλιές θεραπείες, προκειμένου να αρχίσει μια καινούργια και πρέπει να το κάνει αυτό για να έχει τη δυνατότητα ελέγχου του αποτελέσματος της νέας αγωγής.