Σιελόρροια και νικοτινικοί υποδοχείς

Υπεύθυνη για τη σιελόρροια που παρουσιάζεται σε ορισμένες ασθένειες και μάλιστα σε αρκετές από αυτές σε έντονο βαθμό, όπως έχουμε διαπιστώστει στη Βιονευρολογική και όπως είναι γνωστό και από τη βιβλιογραφία, κυρίως είναι μια υπερβολική έγχυση ακετυλοχολίνης σε κάποιους υποδοχείς που καλούνται νικοτινικοί.

Καλούνται έτσι, διότι την ίδια επίδραση πάνω σε αυτούς τους νευροϋποδοχείς έχει η ακετυλοχολίνη, όπως ακριβώς και η νικοτίνη. Το γεγονός αυτό είναι ουσιώδες για τη θεραπεία ορισμένων ακραίων περιπτώσεων σιελόρροιας, όπου μπορεί να χρησιμοποιηθούν αντίδοτα, όπως είναι το κουράριο και η ατροπίνη.

Βέβαια, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, σε ότι αφορά τον τρόπο εφαρμογής των διαφόρων φαρμάκων και της φαρμακοδυναμικής τους.

Με τη φαρμακοδυναμική εννοούμε τις ποσότητες που χορηγούνται ανάλογα την περίπτωση, έτσι ώστε να έχουμε τις επιθυμητές φαρμακευτικές δράσεις και όχι τις παρενέργειες.