«Πρωτοπαθές» και «δευτεροπαθές» αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο

Το αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο χαρακτηρίζεται ως «πρωτοπαθές», όταν δεν υπάρχει συστηματικός ερυθηματώδης λύκος και όταν οι ασθενείς εμφανίζουν συστηματικό ερυθηματώδη λύκο μαζί με αντιφωσφολιπιδικά αντισώματα και τις ανάλογες κλινικές εκδηλώσεις, τότε χαρακτηρίζεται ως «δευτεροπαθές».

Στη Βιονευρολογική έχουμε παρατηρήσει αυτή τη διαφορά που κατά κύριο λόγο χρησιμοποιείται για να είναι μια πρακτική, διαγνωστική και κλινική «διαίρεση» που θα βοηθήσει τους κλινικούς γιατρούς για γρήγορη εφαρμογή της ανάλογης θεραπείας.

Πάντοτε, όμως, και στις δυο περιπτώσεις υπάρχει η συνοδεία κάποιου νευροψυχιατρικού νοσήματος, ανάλογης συμπτωματολογίας και στις δυο περιπτώσεις, το οποίο συμβαδίζει σε αναλογία με τα συμπτώματα του αντιφωσφολιπιδικού συνδρόμου.

Υπάρχει στενή «συγγένεια» ίσως και γιατί υπάρχει και κοινή ανοσολογική καταβολή της παθογένειας στις δυο περιπτώσεις. Πάντως τα τελευταία χρόνια με την εύκολη εντόπιση και τη διαγνωστική χρήση των αντιφωσφολιπιδικών αντισωμάτων, η όλη κατάσταση πλέον, ότι αφορά το διαχωρισμό τους μεταξύ «πρωτοπαθούς» και «δευτεροπαθούς», είναι εύκολη.