Θρομβοκυτταροπενία, αναιμία και αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο

Είναι μια σχεδόν νέα διάγνωση, υπάρχουσα περίπου από δεκαπενταετίας, η διάγνωση του λεγομένου αντιφωσφολιπιδικού συνδρόμου.

Η καθυστέρηση της υπαγωγής στις νευρολογικές και ρευματικές παθήσεις, κυρίως αυτοάνοσου χαρακτήρα, του αντιφωσφολιπιδικού συνδρόμου, έχει να κάνει με την καθυστερημένη ανάπτυξη της τεχνολογίας σε αυτό το επίπεδο. Ιδιαίτερα χαρακτηριστική είναι η συνύπαρξη των νοσολογικών αυτών καταστάσεων σε περιπτώσεις όπου υπάρχουν θρομβοκυτταροπενία ή αιμολυτική αναιμία.

Πρόκειται για οξείες, παθολογικές καταστάσεις με έντονη τάση παρουσίας αρτηριακών, φλεβικών θρομβώσεων σε όλη την επιφάνεια του σώματος, αλλά κυρίως εντός του εγκεφάλου στις περιπτώσεις αυτές. Χαρακτηριστικό είναι επίσης και οι ενδοεγκεφαλικές, απομυελινωτικές, τύπου υαλινώσεων, αλλοιώσεις του εγκεφαλικού ιστού.

Σήμερα πλέον η έγκυρη πιστοποίηση της διάγνωσης μετά τη λήψη ιστορικού είναι η παρουσία αντικαρδιολιπιδικών αντισωμάτων ή αντισωμάτων του αντιπηκτικού λύκου στο αίμα. Είναι εξετάσεις που σήμερα γίνονται με μεγάλη ευκολία λόγω της τελειοποίησης των εργαστηριακών δεδομένων που αναφέρονται σε αυτή τη νόσο.

Συνεπώς, οι κλινικοί γιατροί έχουν στα χέρια τους ένα μεγάλο «όπλο» για τη γρήγορη διάγνωση και κατά συνέπεια την άμεση θεραπεία σε αυτές τις περιπτώσεις. Το σημείο της άμεσης θεραπείας πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα, διότι είναι πάρα πολύ ουσιαστικό σε ότι αφορά τα περιστατικά αυτά.

Στις περιπτώσεις συνδυασμένης θρομβοκυτταροπενίας και αιμολυτικής αναιμίας με ένα αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο συνήθως οι βλάβες που προκύπτουν είναι μόνιμες και πάρα πολύ σκληρές για τον ασθενή. Άρα έχει κορυφαία σημασία η έγκυρη διάγνωση.