Νευροϊνωμάτωση και μελαγχρωματικές κηλίδες

Στις νευροδερματικές αρρώστιες εκείνο που κυριαρχεί κατά κανόνα, όσο αφορά τουλάχιστον τις δερματικές εκδηλώσεις, όπως έχουμε δει και στη Βιονευρολογική, είναι οι μελαγχρωματικές κηλίδες.

Είναι το σημείο το οποίο πρέπει πρώτα από όλα να ψάξει ο διαγνώστης γιατρός σε οποιαδήποτε περιοχή του σώματος ή του προσώπου, ακόμη και του τριχωτού της κεφαλής, προκειμένου να «ανακαλύψει» αυτήν ακριβώς τη δερματική ανωμαλία.

Βέβαια, οι μελαγχρωματικές κηλίδες δεν είναι πάντα εύκολο να εντοπιστούν αλλά όχι και απόλυτα δύσκολο, όταν αυτό γίνεται με επανειλημμένη εξέταση και μεγάλη προσοχή. Συγκεκριμένα, πρόκειται για κηλίδες, όπως λέει και το όνομα, ανοιχτού φαιού χρώματος στον κορμό με σαφή προδιαγεγραμμένα όρια.

Δηλαδή, φαίνεται επακριβώς από πού μέχρι που εκτείνονται και πως ακριβώς είναι το σχήμα τους και οι δερματικές τους αντιδράσεις. Εφόσον εντοπιστούν πρέπει κατά δεύτερο λόγο να γίνει έντονος έλεγχος εάν υπάρχουν υποδόρια νευρινώματα κατά μήκος των νεύρων, τα οποία διογκώνονται με την πάροδο των ετών.

Δηλαδή, όταν ανακαλύψουμε μια τέτοια κηλίδα, θα πρέπει να γίνει ουσιαστική ψηλάφηση ακόμη και ακτινογραφική εξέταση για το τι ακριβώς υπάρχει από κάτω, μην τυχόν και αναπτύσσεται ένα νευρίνωμα, δηλαδή ένας καλοήθης όγκος, ο οποίος όμως δεν παύει να είναι όγκος.

Και στην περίπτωση αυτή, υπάρχει ο κίνδυνος και να διαφοροποιηθεί, αλλά ακόμη περισσότερο να μεγαλώσει και να πιέσει ευαίσθητα όργανα, τα οποία είναι γύρω από αυτόν, δημιουργώντας λειτουργικά προβλήματα για το δέρμα, τα νεύρα, αλλά και για τα άλλα ζωτικά όργανα, π.χ. νεφρά.

Οι μελαγχρωματικές κηλίδες είναι στην κυριολεξία το «αλάρμ» για κάθε γιατρό να προσέξει με μεγάλη ένταση τη γύρω περιοχή και να εντοπίσει πράγματα που του φαίνονται περίεργα. Αν και με το πρώτο βλέμμα, ακόμη δεν μπορεί να τα διαγνώσει, μπορεί σίγουρα να τα παρακολουθήσει και να «βγάλει αργότερα» μια άκρη για το τι περίπου γίνεται.