Πως προκύπτει η νευροϊνωμάτωση;
Είναι μια διαδικασία η οποία είναι αμιγώς γονιδιακή, άρα και κληρονομική. Οι παρατηρήσεις δείχνουν μέχρι τώρα ακριβώς το πως προκύπτουν αυτές οι εκφυλίσεις ˙έχουν μια απαρχή από τη διαταραχή του γονιδίου και τον άσχημο πολλαπλασιασμό ορισμένων κυττάρων του δέρματος.
Το δέρμα δηλαδή έχει αυτό που λέμε μια δυσεμβρυοπλαστική διαταραχή και κυρίως είναι σε ένα από τα επίπεδα του, μεσοδερματικά ή εξωδερματικά, και προκαλούν όγκους.
Οι όγκοι αυτοί της νευροϊνωμάτωσης, που είναι κατά κανόνα καλοήθεις, μπορεί να είναι σε διάφορα σημεία, στο αγγειακό σύστημα, δηλαδή στα αγγεία γύρω από το δέρμα και τα σπλάχνα, στο περιφερικό κεντρικό νευρικό σύστημα, οπότε αρχίζει και γίνεται πλέον και επικίνδυνο και στις μήνιγγες που γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνο.
Δηλαδή, η νευροϊνωμάτωση είναι μια διαταραχή του δέρματος που θα προκύψει επειδή έτσι έχει οριστεί γονιδιακά από κάποια χρωμοσώματα, όπως είπαμε σε άλλα κείμενα, το 17 ή το 22.
Βέβαια, η έρευνα όσο προχωράει πηγαίνει βαθύτερα και βρίσκει τις αιτίες, αλλά είναι πάρα πολύ δύσκολο αυτή τουλάχιστον τη στιγμή, στο στάδιο που βρισκόμαστε, να μπορεί να υπάρξει μια ριζική θεραπεία, όταν πλέον γίνει η κλινική εκδήλωση και υπάρχει σαφής εντόπιση.
Τότε έχει σχηματιστεί το «κακό» και πλέον στην καλύτερη περίπτωση μπορούμε να επέμβουμε χειρουργικά ή λιγότερο με φάρμακα. Όπως και να έχει όμως το θέμα, δεν πρέπει σε καμία των περιπτώσεων να αφήνεται έτσι, διότι είναι μια ασθένεια με σαφώς προϊούσα μορφή.