Η απώλεια μνήμης και το ιώδιο

Μια από τις μάστιγες του αιώνα κυριολεκτικά είναι η απώλεια της μνήμης που πλέον δε διακρίνει μικρούς και μεγάλους και συμβαίνει σε πολλές καταστάσεις, δημιουργεί πολλά νοσολογικά σύνδρομα και ταυτόχρονα παρουσιάζεται σαν συννοσηρότητα με διάφορες άλλες αρρώστιες.

Είναι ένα πρόβλημα, το οποίο αν δεν αντιμετωπιστεί γρήγορα σε ένα γηράσκοντα πληθυσμό, όπως π.χ. στην Ελλάδα ή ακόμη και στην Ευρώπη, σε λίγο το ένα τρίτο του πληθυσμού θα έχει βαριές απώλειες μνήμης, σε επίπεδο επικοινωνίας.

Φυσικά προέχουν άλλα πράγματα και επειδή οι διασκορπισμένοι ασθενείς, όπως είναι, είναι δύσκολο να συγκεντρωθούν σε ένα ινστιτούτο, προκειμένου να βγουν σοβαρά συμπεράσματα, δε δίνεται η προσοχή που πρέπει. Βλέπουμε, δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι η κατάσταση αυτή με την απώλεια της μνήμης είναι ένα «εθνικό» πρόβλημα.

Οφείλεται δε να βρεθεί μια γενικευμένη λύση, διότι αλλιώς θα είναι πραγματικά αδύνατη η αντιμετώπιση του. Π.χ. μια απόκλιση του προβλήματος και μια ουσιαστική παράμετρος είναι ποιο ρόλο παίζει το ιώδιο σε αυτή την κατάσταση, κυρίως μετά τα τελευταία γεγονότα που έχουν συμβεί.

Βλέπουμε με μεγάλη έκπληξη την άνοδο της αρρώστιας Hashimoto, η οποία οφείλεται σε διαταραχές ιωδίου, που με τη σειρά τους προκαλούν την αύξηση των θυρεοειδικών παθήσεων και ιδιαίτερα αυτής του Hashimoto.

Είναι πλέον απαραίτητο και εν μέρει ευτυχώς έχει γίνει στα νεογνά, αλλά πρέπει να γίνει για όλο το πληθυσμό, η παρακολούθηση των αντιθυρεοειδικών αντισωμάτων, σε επίπεδο ρουτίνας, προκειμένου να προλαμβάνουμε τις συνέπειες της ασθένειας και να καθιερωθεί ασφαλώς το είδος της θεραπείας.