Πόσο πρέπει να φοβόμαστε μια ψύχωση στην ασθένεια Hashimoto;

Αυτό το δίλλημα τίθεται πάρα πολλές φορές εδώ στη Βιονευρολογική, που έχουμε να αντιμετωπίσουμε κατά κόρον τέτοιες διαγνώσεις. Η απάντηση στην ερώτηση αυτή είναι «πολύ».

Είναι πολύ διότι η θυρεοειδοπάθεια Hashimoto προκαλεί έντονη ψυχιατρική συμπτωματολογία και το χειρότερο από όλα είναι ότι έχει την τάση να κλιμακώνεται προς το δυσκολότερο, όσο αυτή δεν αντιμετωπίζεται φαρμακολογικά στο στάδιο που πρέπει, όσο πρέπει.

Ένα ρόλο παίζει η ηλικία και το φύλο. Ανάλογα με το φύλο και την ηλικία του ασθενούς μπορεί να είναι και τα συμπτώματα της. Γενικά κυριαρχούν γνωστικές διαταραχές, μια ευερεθιστότητα, κακός ύπνος, αδυναμία συγκέντρωσης και περίεργη συμπεριφορά.

Σε όλες τις περιπτώσεις, το εγκεφαλογράφημα είναι παθολογικό και αυτό φαίνεται ιδιαίτερα όταν γίνεται επί εικοσιτετράωρου καταγραφής, όπου μάλιστα εάν καταφέρει κανείς και το κάνει, θα έχει τη δυνατότητα να διαφοροδιαγιγνώσκει και διάφορα στοιχεία περαιτέρω εγκεφαλικής δυσλειτουργίας.

Δηλαδή, «βλέπει» ότι περισσότερο έχει να κάνει με κροταφικό και μετωπιαίο λοβό και με έντονη διαταραχή όλων των σταδίων ύπνου, ιδιαίτερα του σταδίου Β. Είναι κάτι που πρέπει να ληφθεί υπόψη και πρέπει να γίνεται ολοκληρωμένος και ενδελεχής έλεγχος των περιπτώσεων αυτών, διότι οι αποκλίσεις έχουν τεράστιες συνέπειες.

Επειδή δεν είναι και μια εύκολη διάγνωση για έναν πρωτόπειρο γιατρό ή κάποιον που δεν έχει καθημερινή επαφή με αυτά τα πράγματα, θα πρέπει να γίνεται η θεραπεία αμέσως και η παρακολούθηση του ασθενούς να είναι τακτική, η δε ενημέρωση της οικογένειας να είναι άψογη και γρήγορη.

Οποιαδήποτε καθυστέρηση και παράταση των συμπτωμάτων έχει αθροιστικά βλαπτικές ενέργειες και παρενέργειες και για το κεντρικό νευρικό σύστημα, άρα χειροτερεύει όλη την κλινική εικόνα.