Θα υπάρξει πλήρης θεραπεία της εγκεφαλοπάθειας Hashimoto;

Αυτό είναι πολύ δύσκολο να απαντηθεί αυτή τη στιγμή. Από την πείρα μας στη Βιονευρολογική, πιστεύουμε ότι θα αργήσει να γίνει κάτι τέτοιο, γιατί ακόμα στη συνείδηση του γιατρού δεν έχει καταγραφεί η νόσος αυτή σαν ιδιαίτερη ασθένεια, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και ειδική αντιμετώπιση.

Πολλοί ακόμη αμφιταλαντεύονται στο αν έχει νευρολογική ή ενδοκρινολογική «ταυτότητα» και το πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί.

Είθισται από τους ενδοκρινολόγους να χορηγείται κάποια μικρή ορμονική θεραπεία, κυρίως με υποστηρικτικό χαρακτήρα, η οποία όμως από τη δική μας πείρα σε καμία των περιπτώσεων δεν αποδείχθηκε επαρκής και χρειάστηκε δευτερογενώς νευροψυχιατρική βοήθεια.

Πρέπει όμως και όσο γίνεται δυνατόν να αυξηθούν τα διαγνωστικά μέσα της εγκεφαλοπάθειας Hashimoto και να παρουσιάζονται τα καινούργια περιστατικά, κυρίως επιδημιολογικά, από τα μεγάλα νοσοκομεία, διότι χωρίς κίνδυνο μπορούμε να ισχυριστούμε ότι πλέον είναι καθημερινή και συνεχής η εμφάνιση τους.

Μη αντιμετώπιση τους οδηγεί όσο περνάει ο καιρός σε δυσάρεστες και περίπλοκες καταστάσεις, οι οποίες δεν αντιμετωπίζονται ουσιαστικά, όταν ξεπεράσουν ένα συγκεκριμένο όριο.

Το όριο αυτό δεν μπορεί κανείς ακόμη να το προσδιορίσει, διότι παρόλες τις μικρές έρευνες που έχουν γίνει και τις χιλιάδες ανακοινώνεις σαν περιπτώσεις για αυτό το γεγονός, συγκροτημένη μελέτη σε ευρύ φάσμα δεν υπάρχει.

Και είναι περίεργο, διότι για το θυρεοειδή και τη θυρεοειδίτιδα και τις διαταραχές του ιωδίου έχουν γίνει εκτεταμένες έρευνες και σε επίπεδο φυλών, οικογενειών, αλλά και εθνών. Αυτή η «απόκλιση» είναι καινούργια και παραμένει μέχρι στιγμής ακόμη δυστυχώς «σταυρόλεξο» που πολλοί γιατροί αρνούνται να ασχοληθούν μαζί του.