Οι αυξημένες δόσεις ιωδίου και οι θυρεοειδοπάθειες

Υπάρχουν συγκεκριμένες περιοχές στο έμβρυο, όπου εάν υφίσταται ελαττωμένη εναπόθεση ιωδίου, τότε με τον καιρό δημιουργούνται υποθυρεοειδισμοί και ιδιαίτερα στην περίπτωση αυτή που συνεχίζεται η απώλεια ή η μείωση του ιωδίου. Γενικά πρέπει σε αυτές τις περιπτώσεις να γίνεται άμεση διάγνωση, πράγμα που δεν είναι και εύκολο.

Το αποτέλεσμα της μη έγκυρης επέμβασης σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η «γέννα» νευρολογικών παρενεργειών και κυρίως νοσημάτων, τα οποία σε κύριο βαθμό έχουν να κάνουν με τη γνωστική επάρκεια.

Πολλές μορφές κρετινισμού ενδεχομένως να προέρχονται από αυτή την κατάσταση, όπως και πολλές περιπτώσεις βρογχοκήλης. Ο θυρεοειδής αποτελεί ένα όργανο που χρήζει συνεχούς τακτικού ελέγχου, που δυστυχώς μέχρι τώρα δεν έχει καθιερωθεί στην ιατρική μας κουλτούρα. Επίσης δεν έχει «καθιερωθεί» και η άμεση σχέση που έχει με το νευρικό σύστημα.

Μπορούμε να φανταστούμε τις δυο περιπτώσεις περίπου μετά την εφηβεία σαν μια ζυγαριά που όταν η μια πλευρά χάνει την ισορροπία της, «υποφέρει», η άλλη δεν «ευτυχεί».

Οι περιπτώσεις υποθυρεοειδισμού, ιδιαίτερα μετά τα τελευταία χρόνια που έχουμε και τη μόλυνση του περιβάλλοντος από διάφορες ουσίες ή και ραδιενεργά κατάλοιπα, έχουν αυξηθεί πάρα πολύ.

Είναι αναγκαίο λοιπόν, ιδιαίτερα στο αναμνηστικό, να ερευνούμε την παιδική ηλικία και τις τυχόν εκτροπές ότι αφορά το ιώδιο, αλλά και στους μεγαλύτερους να γίνεται η ίδια προσπάθεια.