Θέλει ο «τζόγος» θεραπεία;

Ναι, οπωσδήποτε. Άνθρωποι που «πάσχουν» από αυτή την τάση έχουν κατά βάση έναν καταθλιπτικό χαρακτήρα, εναλλασσόμενο με υπομανιακές φάσεις. Ο κύριος βιοχημικός λόγος που κρύβεται πίσω από αυτό είναι τα «ανεβοκατεβάσματα» της ντοπαμίνης, η οποία προκαλεί και αυτή την κατάσταση.

Όταν αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν οδηγούνται στον τζόγο, έχουν δυο βασικούς πόλους «μετακίνησης». Ο ένας ξεκινάει από το βουλιμικό πάθος, προκειμένου να κερδίσουν κάτι για να νιώσουν μια εφορία επιβεβαίωσης, που σημαίνει αύξηση της ντοπαμίνης και εναλλάσσεται αυτό ακριβώς με το άγχος της απώλειας, που σημαίνει πτώση της ντοπαμίνης.

Δηλαδή, πρόκειται ουσιαστικά για μια εγκεφαλική δυσλειτουργία, η οποία εκδηλώνεται μέσω του τζόγου. Άρα πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν όλες τις ασθένειες. Από τη δική μας πείρα στη Βιονευρολογική, τέτοιες αντιμετωπίσεις δείχνουν επιτυχία, εφόσον γίνονται πάνω σε συγκεκριμένα πλάνα και υπάρχει η διάθεση από τον πάσχοντα να τα ακολουθήσει.