Η γεροντική δυσφωνία

Είναι ίσως η πιο «κουραστική» μορφή δυσφωνίας ή αφωνίας, πολλές φορές που έρχεται, που ακολουθεί τη γενική καταβολή και αδυναμία του ατόμου, λόγω γήρατος.

Δηλαδή, μιλάμε, όπως έχουμε δει και στη Βιονευρολογική, για τις περιπτώσεις αυτές που μέσα στη γενική φθορά, ακολουθεί και αδυναμία των φωνητικών χορδών , αλλά και όλου του φωνητικού συστήματος μεταξύ πνευμόνων , φάρυγγα και στομαχικής κοιλότητας και χειλιών.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, η φωνή είναι πολύ αργή, αδύναμη, το «αδύναμη» τη χαρακτηρίζει περισσότερο από την αργή, και δεν μπορεί να εκφραστεί με ευκολία έως καθόλου.

Σε αυτές τις περιπτώσεις μια γενική ενδυνάμωση και ενυδάτωση, πολλές φορές, του πάσχοντος φέρνει λύση.