Ομιλία, κατάποση, αναπνοή

Η ομιλία, η κατάποση και η αναπνοή φυσικά είναι ανεξάρτητες μεταξύ τους λειτουργίες και συνοδεύονται από κάποιες εγκεφαλικές συζυγίες που αλληλοεπικοινωνούν μεταξύ τους, προκειμένου να ολοκληρωθούν σαν λειτουργίες.

Διάφορα εγκεφαλικά νεύρα, ιδιαίτερα από τα χαμηλότερα σημεία του εγκεφάλου από τον προμήκη και κάτω, βγάζουν κάποια ριζίδια τα οποία ενώνονται σε νεύρα, όσο προχωράνε μεγεθύνονται και σχηματίζουν κλάδους, οι οποίοι επιτελούν τη μια ή την άλλη λειτουργία.

Όσο πιο καλά ένας γιατρός γνωρίζει αυτές τις λειτουργίες, τόσο περισσότερο ελέγχει τη φωνή, την κατάποση, το φαγητό και την ομιλία.

Είναι ουσιώδες βέβαια να τα γνωρίζει ο καθένας αυτά, ιδιαίτερα δε να συνηθίζει να τα βλέπει με τέτοια συχνότητα στην εξέταση κάθε ασθενούς, ώστε να μπορεί να εντοπίζει τις τυχόν ανωμαλίες για να προχωρεί και σε πιο εξειδικευμένες εξετάσεις.

Ο στόχος είναι πάντοτε με την πρώτη ματιά και με την πρώτη ακουστική εντύπωση να έχει κανείς την αφορμή να δει τις ειδικές εκείνες εξετάσεις που θα τον οδηγήσουν στα πάσχοντα σημεία, τα οποία είναι απολύτως αναγκαία να εντοπιστούν, προκειμένου να αποκλειστεί ή να πιστοποιηθεί η μια ή η άλλη βλάβη.

Ένα ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο σε αυτές τις καταστάσεις παίζει και το γεγονός του χρόνου. Δηλαδή, όσο νωρίτερα γίνονται αντιληπτές αυτές οι παθογνωμονικές αποκλίσεις, τόσο πιο ουσιαστικά και τόσο πιο σταθερά είναι η διάγνωση και φυσικά η λύση του προβλήματος.

Λύση του προβλήματος σε αυτές τις περιπτώσεις είναι κάτι καταλυτικό, διότι είναι δυνατόν να δημιουργεί κάποιες χρόνιες καταστάσεις, που να βασανίζουν τους ασθενείς επί μακρόν και να τους στερούν την ποιότητα ζωής που θα ήθελαν να έχουν.