Η μνήμη σαν μια «εξελικτική» διαδικασία

Στη Βιονευρολογική, στην καθημερινή διαδικασία της ανίχνευσης της μνήμης σε διάφορες παθολογικές καταστάσεις και στο ποσοστό συμμετοχής που έχει σε αυτήν, βλέπουμε ότι πράγματι υπάρχει μια συνάφεια με τη δαρβινική εξέλιξη.

Δηλαδή, η άποψη ότι ο άνθρωπος και τα άλλα ζώα εξελίχτηκαν σταδιακά από απλούστερους προγόνους με πολύ διαφορετικούς μηχανισμούς από τα ίδια φαίνεται σε αυτές τις έρευνες για τη μνήμη.

Έτσι λοιπόν στις περιπτώσεις που εξελικτικά, λόγω τυχαίων παραγόντων, η μνήμη σε άτομα ή σε οικογένειες αποκτά ένα διαφορετικό τρόπο λειτουργίας και έκφρασης, τα άτομα αυτά έχουν μια συμπεριφορά επίσης αποκλίνουσα.

Αυτό οδηγεί σε παθολογικές καταστάσεις ή ας το πούμε σε μη «κανονικές» τυπικές συμπεριφορές που καταγράφονται σαν διάφορα νευρολογικά σύνδρομα.

Το ουσιώδες σε αυτή την περίπτωση είναι ότι πλέον υπάρχουν δυνητικά μηχανισμοί ελέγχου σήμερα για αυτά τα πράγματα, με αποτέλεσμα να μπορούμε έγκαιρα πριν από κάποια οποιαδήποτε άλλη θεραπευτική θεραπεία να διερευνήσουμε και αυτόν τον παράγοντα.

Αυτό ακριβώς μας δίνει τη δυνατότητα πλέον, με το γνώμονα της βιολογικής εξέλιξης, να λαμβάνουμε υπόψη και ιατρικές συμπεριφορές της παθολογικής μνήμης.

Πρόκειται για ένα πολύ ουσιαστικό βήμα στο τομέα της ψυχιατρικής, διότι η ανάλυση του ανοίγει νέους θεραπευτικούς ορίζοντες και μάλιστα πολύ ταχείας επιρροής με άκρως ουσιώδη αποτελέσματα.