«Γνώστης» είναι αυτός που παραδέχονται οι περισσότεροι

Ορισμένες φορές διερωτόμαστε και οι ίδιοι γιατί κάνουμε πράγματα τα οποία δεν θέλουμε και μάλιστα εμμένουμε σε αυτά, αν και γνωρίζουμε ότι κάνουμε λάθος.

Πολύ απλά η απάντηση αυτού του ερωτήματος βασίζεται στο γεγονός ότι ο εγκέφαλος μας είναι προγραμματισμένος σε ειδικά νευρωνικά τόξα και σε «καλούπια» συμπεριφοράς, που προέρχονται από την κοινωνική εμπειρία, εκμάθηση ή ακόμη και από εξελικτικά γεγονότα.

Έτσι λοιπόν μαθαίνουμε από πολύ μικροί να εμπιστευόμαστε τους «ειδικούς», όπου οι «ειδικοί» είναι αυτοί που αναγνωρίζονται από την πλειοψηφία ως τέτοιοι.

Αυτή η εμμονή λοιπόν στους «ειδικούς» κατά κάποιο τρόπο «ξεκουράζει» την κριτική ικανότητα, διότι η τεμπελιά είναι πάντα η εύκολη λύση και γίνεται αυτό αποδεκτό δια βίου.

Έτσι λοιπόν πράττουμε αυτό που θεωρούν οι «ειδικοί» σωστό και σε ελάχιστες περιπτώσεις βάζουμε τη δική μας κρίση ή τη δική μας μέριμνα και άποψη πάνω από αυτά που θεωρούνται «σωστά».