Tο περιβάλλον και η επιβίωση

Ανέκαθεν η ζωή του ανθρώπου ήταν ένας αγώνας για επιβίωση και συνύπαρξη μαζί με άλλους ανθρώπους μέσα σε ένα κοινωνικό περιβαλλοντολογικό πλαίσιο. Αυτό βέβαια δεν άλλαξε με τα χρόνια.

Άλλαξε όμως με την εξέλιξη που παρουσιάζει η κοινωνία, τόσο όσο αφορά τα τεχνοκρατικά, αλλά ακόμη και όσο αφορά τον τρόπο ζωής και επικοινωνίας. Ακριβώς η αλλαγή ζωής των επικοινωνιακών και κοινωνικών διαστάσεων της καθημερινότητας έχει φέρει ως προς την επιβίωση μια νέα κλιμάκωση της.

Ενώ παλιά η καθημερινότητα ήταν απλή, εύκολη και κυρίως «ήσυχα» «χρηματοδοτούμενη», τώρα έχει εξελιχθεί σε μια κατάσταση στέρησης, αποκοπών και οπωσδήποτε παραίτησης από πολλά, προηγούμενα αγαπημένα πράγματα.

Έτσι λοιπόν ο αγώνας για την επιβίωση του καθενός σήμερα, εντός του κοινωνικού περιβάλλοντος και ιδιαιτέρα της Ευρώπης που ζει, έχει γίνει πολύ σκληρότερος και απαιτεί πολλές παραιτήσεις από διάφορα πράγματα που παλιά «κοσμούσαν» την καθημερινότητα.

Είτε είναι έτσι ακριβώς, είτε όχι, ο ασθενής το αντιλαμβάνεται με αυτόν τον τρόπο και βλέπει ότι η κλιμακούμενη αυτή τάση των στερήσεων και της παραίτησης από «αγαπημένες» ασχολίες, τον μειώνει, τον κουράζει και τον απομονώνει.

Το αποτέλεσμα είναι να αισθάνεται μια κλιμακούμενη ένταση, η οποία τον φτάνει σε σημείο τέτοιας ανησυχίας, ώστε να δημιουργηθούν φοβίες, καταθλίψεις και κυρίως πανικοί.

Είναι κάτι που πρέπει να αντιμετωπιστεί, ξεκινώντας από το θεμέλιο ότι γνωρίζουμε ότι είναι έτσι και χωρίς να συνεχίζουμε στην απατηλή εντύπωση ότι όλα αύριο θα αλλάξουν. Εδώ χρειάζεται και η συνδρομή του ψυχοθεραπευτή, εφόσον υπάρχει δυνατότητα να βοηθήσει τον ασθενή.