Πότε γίνεται ψυχικά άρρωστος ο ασθενής;

Χωρίς αμφιβολία, όπως έχουμε δει και στη Βιονευρολογική, υπάρχουν εκ γενετής ψυχιατρικά προβλήματα, όπως είναι σχιζοφρένειας, μελαγχολίας κ.α., αλλά υπάρχουν και πάρα πολλές καταστάσεις που οι υγιείς άνθρωποι ξαφνικά εξελίσσονται σε αυτές τις μορφές ψυχώσεων.

Βέβαια, υπάρχει και μια πάρα πολύ μεγάλη ομάδα που ενώ δεν έχει κανένα πρόβλημα, εξακολουθεί να μην έχει, αλλά χρειάζεται οπωσδήποτε κάποια στιγμή υποστήριξη για να μην το υποστεί.

Για αυτό το λόγο και η σύγχρονη νευρολογία και η ψυχιατρική φροντίζει με τη λεγόμενη ψυχολογία της καθημερινότητας να επεξεργάζεται εκείνα τα προβλήματα τα οποία προκύπτουν καθημερινά και αν δε λυθούν, θα προκαλέσουν οπωσδήποτε μια νοσηρή κατάσταση προς αυτή την κατεύθυνση.

Όσο και αν φαίνεται περίεργο, οι περιπτώσεις που γίνεται χρήση των ιδιωμάτων της νευροψυχιατρικής σήμερα είναι περισσότερο για την πρόληψη, παρά για τη θεραπεία.

Το πολιτιστικό επίπεδο του παγκόσμιου πληθυσμού έχει ανέβει τόσο πολύ που οι άνθρωποι αρχίζουν και αναζητούν το νευροψυχίατρο μόνοι τους, πριν εκδηλωθεί πλήρως και έντονα το πρόβλημα. Μια τέτοια κατάσταση βέβαια πρέπει να είναι σε θέση να την αντιμετωπίζει και ο κάθε γιατρός έγκαιρα.

Έτσι λοιπόν η ιδέα της πρόληψης έχει γίνει πλέον «διεθνώς» παραδεκτή και όλοι «τρέχουν» στον ειδικό την ώρα πλέον που πρέπει. Άρα και αυτός πρέπει να είναι έτοιμος για τις τυχόν σωστές συμβουλές και για τη δρομολόγηση του κάθε περιστατικού. Είναι ένας λόγος που πρέπει να έχει κάποιος γνώσεις ψυχολογίας και ψυχιατρικής, αλλά και μεγάλη κοινωνική εμπειρία από αυτά τα θέματα.