Παιδικοί σπασμοί της «τελικής ηλικίας»

Πρόκειται για σπασμούς, για παιδιά άνω των δέκα έως δώδεκα ετών, που υποχωρούν μετά από έντονη φαρμακευτική αγωγή ή μεταλλάσσονται σε άλλες μορφές κλινικής επιληψίας. Σε αυτή την κατηγορία υπάρχουν οι λεγόμενες ιδιοπαθείς επιληψίες , αλλά και συμπτωματικές εστιακές επιληψίες, οι οποίες ευθύνονται για βλάβες, κυρίως αθλητικά τραύματα, τροχαία ή ακόμη άλλα σύνδρομα, μεταβολικά, ιδιοπαθείς καταστάσεις κ.τ.λ.. Είναι για έναν κλινικό γιατρό, η πιο δύσκολη διαγνωστική περίοδο και πιστοποίησης και ταξινόμησης ενός επιληπτικού συνδρόμου , γιατί πρέπει να γίνει με μεγάλη σιγουριά και να τοποθετηθεί μια ακριβής ορισμένη θεραπευτική «σκάλα» για τα επόμενα χρόνια.