H μεθαδόνη και το στερητικό σύνδρομο

Η μεθαδόνη είναι ένα αναλγητικό οπιοειδούς προέλευσης, το οποίο χρησιμοποιήθηκε πολύ τακτικά σαν παυσίπονο, κατά τη διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου. Παρόλο που έχει θεραπευτική χρήση, είναι γεγονός ότι προκαλεί έντονες εξαρτήσεις, αν και τον τελευταίο καιρό χρησιμοποιείται σαν θεραπευτική λύση στα ναρκωτικά.

Το γεγονός αυτό οφείλεται στο ότι η μεθαδόνη προκαλεί και αυτή έντονη σημαντική εξάρτηση, έτσι ώστε μετά τη διακοπή της να εμφανίζεται η ψυχική εξάρτηση του χρήστη με έντονο το στερητικό σύνδρομο. Στην Ελλάδα ήρθε στις αρχές του 1990, κυρίως εισήχθηκε νόμιμα για φαρμακευτικούς σκοπούς που ήταν η απεξάρτηση από την ηρωίνη.

Η γνώση ήρθε από τη Σουηδία, όπου η χρήση της γίνεται από το 1960 και κυρίως από τις κάτω χώρες και τη Γερμανία. Εκεί έγινε η πρώτη «απενοχοποίηση» της μεθαδόνης και η χρήση της για ιατρικούς σκοπούς και κυρίως για το στερητικό σύνδρομο στα ναρκωτικά.

Μοιάζει πολύ με τη μορφίνη και έχει μια κατασταλτική δράση στο νευρικό σύστημα, με αποτέλεσμα την ηρεμία του ασθενούς και την καταπολέμηση στερητικών συνδρόμων και πόνων.

Δυστυχώς, πέρα από τους φαρμακευτικούς σκοπούς και την ιατρική επίβλεψη, έχει «ξεφύγει» η επιτήρηση της και έχει γίνει και αυτή μια από τα «εμπορεύσιμα» ναρκωτικά. Προκαλεί εξίσου έντονα στερητικά σύνδρομα, όπως η ηρωίνη.