Η επιληψία και η συνείδηση

Σε χρόνιες καταγραφές και αναλύσεις που γίνονται σε ασθενείς στη Βιονευρολογική, σε ασθενείς με επιληψία, οδηγηθήκαμε σε κάποια συμπεράσματα στη σχέση επιληψία-συνείδηση.

Σε σειρές ηλεκτροεγκεφαλογραφημάτων, στους ίδιους ασθενείς, πριν, μετά ή κατά τη διάρκεια μιας επιληπτικής κρίσης, διαπιστώνουμε διαταραχές του εγκεφαλικού ρυθμού , αναλογικούς με απώλειες, μείωση ή παρεκτροπές της συνείδησης. Δηλαδή, όσο μεγαλύτερες ήταν οι εγκεφαλικές διαταραχές, τόσο περισσότερες ήταν και οι συνειδησιακές αποκλείσεις.

Είδαμε λοιπόν ότι όσο αυξάνονταν οι κρίσεις, μειωνόταν η συνείδηση. Όταν μειώνονταν οι κρίσεις, επανερχόταν σε μεγάλο μέρος η συνείδηση. Εάν ο ασθενής παρέμενε για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς κρίση, η συνειδητότητα του και η επίγνωσή του αυξάνονταν ραγδαία. Οι παρατηρήσεις αυτές οδηγούν στην υπόνοια κάποιου κοινού βιολογικού μηχανισμού στον εγκέφαλο , σε σχέση με λειτουργία συνείδησης (αυτεπίγνωση) και επιληπτικών κρίσεων.