Ταξινόμηση εκφυλιστικών νοσημάτων
Ένας από τους πιο ενδιαφέρον και μοντέρνους κλάδους της νευρολογίας και ψυχιατρικής αυτή τη στιγμή είναι η ταξινόμηση των εκφυλιστικών νοσημάτων.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε στη Βιονευρολογική μια τρομερή αύξηση αυτών των νοσημάτων, όχι διότι ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα, αλλά διότι έχουν αυξηθεί τα τεχνικά διαγνωστικά μέσα που επιτρέπουν πλέον να γίνει αυτή η ταξινόμηση και αυτός ο καταλογισμός, ανάλογα όπως πρέπει.
Συνήθως, η βάση είναι ότι αυτά τα νοσήματα ταξινομούνται ανάλογα με το τμήμα του νευρικού συστήματος, κεντρικό, περιφερικό ή και τα δυο που προσβάλλουν και την κλινική εικόνα που παρουσιάζουν ανάλογα.
Δηλαδή, είναι κατά κάποιο τρόπο ένα δίπολο˙ ή ξεκινάς από την κλινική εικόνα και βρίσκεις το εκφυλιστικό νόσημα ή το εκφυλιστικό νόσημα είναι γνωστό και αναζητάς τα στοιχεία και τα «σημάδια» της κλινικής εικόνας. Βέβαια, ένα άλλο δεύτερο μεγάλο κεφάλαιο είναι τα νευροεκφυλιστικά νοσήματα που προκαλούνται εξαιτίας ασθενειών άλλων συστημάτων, π.χ. του αίματος.
Η αναιμία μπορεί να προκαλέσει μια σειρά από εκφυλιστικά νοσήματα, που προβάλλονται με το ένα ή τον άλλο τρόπο στο νευρικό σύστημα και έχουν σαν αποτέλεσμα την εκφύλιση του.
Όπως και να έχει το πράγμα, πρέπει ο κλινικός γιατρός πλέον σήμερα να έχει τη δυνατότητα του διαχωρισμού, της ταξινόμησης και της κατηγοριοποίησης αυτών των νοσημάτων, προκειμένου να είναι σε θέση να μπορέσει να αρχίσει μια αγωγή και παρακολούθηση.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα χρόνια εκφυλιστικά νοσήματα έχουν ένα μεγάλο «εμπόδιο» και αυτός είναι ο χρόνος εξέλιξης, διάγνωσης και θεραπείας.