Νευρολογία και σαρκοείδωση
Ένας πάρα πολύ δύσκολος συνδυασμός είναι όταν με τα νευρολογικά συμπτώματα ή με τις επιπλοκές, όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, στον ίδιο ασθενή να υπάρχει και σαρκοείδωση.
Η σαρκοείδωση είναι μια αυτοάνοση διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος που προκαλεί περίεργες μολύνσεις, τα λεγόμενα κοκκιώματα, τυροειδούς χαρακτήρα σε ένα ή πολλά όργανα. Αυτό μπορεί να συμβεί ξαφνικά ή μπορεί να γίνει σταδιακά και να ενισχύεται με το στρες όλο και περισσότερο.
Μπορεί θεωρητικά να προσβάλει οποιοδήποτε όργανο του σώματος, αλλά υπάρχουν και σημεία τα οποία έχουν την «προτίμηση» της. Αυτά τα σημεία είναι οι πνεύμονες, οι αδένες του μεσοθωρακίου, οι λεμφαδένες, ο σπλήνας και το δέρμα και ορισμένες φορές οι αρθρώσεις.
Η νόσος μπορεί να παρουσιαστεί ξαφνικά, μπορεί να προσβάλει όμως έντονα και το κεντρικό νευρικό σύστημα και την παρωτίδα, δημιουργώντας ή παραλύσεις ή ακόμη επιληπτικές κρίσεις.
Βέβαια, είναι γεγονός και πρέπει να αναφέρουμε ότι σε αυτό που κυρίως επικεντρωνόμαστε όταν υπάρχει σαρκοείδωση είναι τα πνευμόνια, γιατί εκεί πέρα εκδηλώνεται σαν μεγαλύτερο ποσοστό, ιδιαίτερα όταν έχουμε να κάνουμε με Σκανδιναβούς και νέγρους Αμερικάνικης καταγωγής.
Οι γιατροί επιμένουν ότι σε δυο χρόνια μπορεί να υποχωρήσει και χωρίς θεραπεία , όμως πολλοί έχουν τα συμπτώματα τους για μια ολόκληρη ζωή και τους τυραννάνε πάρα πολύ.
Αυτή η επανάληψη των συμπτωμάτων καθιστά δύσκολη τη ζωή των ασθενών, με αποτέλεσμα να οδηγεί πολλές φορές στην ψυχική τους διαταραχή και σε έλλειψη υπομονής.