Νευρολογικές λοιμώξεις και τα λεμφοκύτταρα CDF
Οι κρυφές νευρολογικές λοιμώξεις που βασίζονται, όπως έχουμε δει στη Βιονευρολογική, στη μακράν εξέλιξη κάποιων νευρολογικών παθήσεων εξαιτίας της πτώσης της άμυνας του οργανισμού, έχουν ας πούμε κάποιο «δείκτη» που είναι τα λεγόμενα λεμφοκύτταρα CDF.
Μπορούμε να λάβουμε υπόψη μας ότι μπορεί για χρόνια να «τρέχει» αυτή η λοίμωξη και να «ανεβοκατεβαίνει» όσο αφορά συμπτώματα, παθογένεια και νοσηρότητα.
Σε αυτή την κρίσιμη περίοδο, τα λεμφοκύτταρα CDF είναι ένας ουσιαστικός δείκτης της όλης κατάστασης που μπορεί να βοηθήσει το γιατρό να προχωρήσει σε παραπέρα ενέργεια και να θεμελιώσει τις υποψίες του για την τυχόν υπάρχουσα ή εκκολαπτόμενη νευρολογική ασθένεια, οποιασδήποτε φύσης.
Ελέγχοντας τα λεμφοκύτταρα CDF λοιπόν, έχουμε ένα δείκτη που μας βοηθάει να γνωρίζουμε που περίπου βρισκόμαστε. Το αξιόλογο με αυτή την εξέταση που ακόμη δεν έχει καθιερωθεί επαρκώς είναι ότι το «ανεβοκατέβασμα» τους είναι απόλυτα ουσιαστικά μέχρι να φτάσει η έκρηξη τους.
Συνήθως, όταν αυτά χαμηλώνουν κάτω από έναν αριθμό 200, τότε έχουμε πλέον φτάσει στα όρια της νοσολογικής κατάστασης που είναι σχεδόν πλέον μη αντιμετωπίσιμη. Αλλά το κύριο χαρακτηριστικό είναι ότι τα φθίνοντα νούμερα των CDF λεμφοκυττάρων είναι χαρακτηριστικά σε περιπτώσεις ασύμπτωτου μηνιγγίτιδας, απομυελινωτικής κινητικής μυελοπάθειας ή συνδρόμου Guillain-Barre και σε αρκετές μορφές, όπου μπλέκεται και η σκλήρυνση κατά πλάκας.
Άρα, δηλαδή, όσο περισσότερο τα εξετάζουμε, όταν έχουμε ανάλογες υποψίες ασθενειών, τόσο πιο σίγουροι είμαστε για την όλη κατάσταση που πρόκειται να έρθει. Ακόμη και μια απλή υπόνοια πρέπει να μας οδηγεί στο γιατρό, έστω και αν αποβεί άκαρπη η εξέταση της.