Ραγοειδίτιδα και έρπης ζωστήρας

Ο έρπης ζωστήρας και γενικά όλες οι μορφές του έρπη υπάρχουν στο σώμα κάθε Ευρωπαίου σχεδόν κατανεμημένα ιδιαίτερα κοντά σε όργανα, συστήματα ή και ιστούς που είναι σε νευρολογικά σημεία.

Έτσι πάρα πολύ τακτικά, αιτίες μιας έξαρσης του έρπη έχει σαν αποτέλεσμα να προκληθούν φλεγμονές, οι οποίες σε τοπικό ή γενικευμένο ή ακόμη και μικτό χαρακτήρα προκαλούν δυσάρεστες καταστάσεις.

Στις περιπτώσεις της ραγοειδίτιδος πάρα πολλές φορές ο συγκεκριμένος ιός του έρπη, και αυτός της ανεμοβλογιάς λιγότερο, ίσως να είναι υπεύθυνος για την κατάσταση της τοπικής εκεί διέγερσης και της φλεγμονής, η οποία παράγεται.

Υψηλές δόσεις αντιϊκών φαρμάκων ταυτόχρονα με στενή παρακολούθηση της κατάστασης και κυρίως της ιδιαιτερότητας μιας τυχόν σύνδεσης με άλλες νευρολογικές ή ρευματολογικές αρρώστιες είναι το καθήκον του γιατρού σε αυτή την περίπτωση.

Πάντως, ο ραγοειδής χιτώνας σαν μια «μονήρης» οντότητα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος στις ιώσεις τύπου έρπη και μάλιστα σε διαφορετικό βαθμό, ένταση και εξέλιξη.

Πρέπει σε κάθε «κοκκίνισμα» του ματιού, κυριολεκτικά να το σκεφτόμαστε αυτό και να προσπαθούμε άμεσα και έντονα να ξεκινήσουμε μια θεραπεία, η οποία πρέπει να αντιστρέψει αυτή την κατάσταση. Οικονομία στα φάρμακα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι μεγάλο λάθος, διότι δεν μπορεί να γίνει και συγκεκριμένη βιοψία, παρά μόνο χημική ανάλυση.

Όπως και να έχει όμως το θέμα, πρέπει να δίνεται γρήγορα και άμεσα η αγωγή, γιατί το αποτέλεσμα δεν αργεί να φανεί, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το όλο θέμα.