Μονοκλωνικά αντισώματα και το φαινόμενο της Πάτρας

Όταν κανείς διαπιστώνει φαινόμενα συσσώρευσης περιστατικών σκλήρυνσης κατά πλάκας (ΣΚΠΣ) και μάλιστα με αυξητική τάση, γνωρίζοντας τις συνέπειες τον καταλαμβάνει πανικός. Το αντίδοτο στον πανικό είναι η εύρεση άμεσης λύσης του προβλήματος. Μία απλοϊκή σκέψη, καλοπροαίρετη βέβαια, είναι ότι η ανακάλυψη ενός ειδικού φαρμάκου μπορεί να αποτελέσει την αρχή της λύσης του προβλήματος. Αυτόν τον καιρό, τα πιο επίκαιρα φάρμακα-προτάσεις-λύσεις προέρχονται από τη φαρμακοβιομηχανία, κυρίως από τον τομέα των μονοκλωνικών αντισωμάτων.

Τα μονοκλωνικά αντισώματα είναι ημιβιολογικές κατασκευές, υβριδικού χαρακτήρα που τροποποιούν τη δράση του αμυντικού (ανοσοποιητικού) συστήματος στον άνθρωπο. Η ακριβής λειτουργία δεν έχει ακόμα ξεκαθαρισθεί, όμως κάποιες μορφές αντισωμάτων ύστερα από κλινικές δοκιμές θεωρούνται ότι μπορούν να βοηθήσουν στη νόσο της σκλήρυνσης κατά πλάκας. Αν όλα πήγαιναν καλά, θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη λύση προβλημάτων όπως αυτό της συγκέντρωσης περιστατικών σκλήρυνσης κατά πλάκας στην περιοχή της Πάτρας. Το ιδιαίτερα δύσκολο είναι ότι αυτές οι θεραπείες για να πετύχουν πρέπει να είναι εξατομικευμένες και όχι ομαδικές.