Παρακολούθηση της σκλήρυνσης κατά πλάκας

Η σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ) είναι μία ιδιαίτερα ύπουλη αυτοάνοση αρρώστια. Χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι ότι στην πορεία της εμφανίζει εξάρσεις και υφέσεις μεταξύ των οποίων, αρκετές φορές, μεσολαβούν και έτη. Αυτός είναι ένας ουσιαστικός παράγοντας που «ξεγελάει» τακτικά ασθενείς και γιατρούς, δημιουργώντας τη λάθος εντύπωση της ίασης. Βέβαια, με την πάροδο του χρόνου, λόγω της αύξησης του προσδόκιμου ζωής και της συνεισφοράς της κοινωνικής φροντίδας, μέχρι λίγα χρόνια πριν υπήρχε αυτή η εντύπωση. Με την επέλαση της κρίσης στην υγειονομική περίθαλψη και την εξαφάνιση ουσιαστικών πόρων γι’ αυτές τις κοινωνικές ομάδες, ταυτόχρονα δε και με την εμφάνιση νέων ιϊκών στελεχών (polyoma JCV), τα διαλείμματα εξάρσεων – υφέσεων άρχισαν να συρρικνώνονται έντονα και η κλινική εικόνα της σκλήρυνσης κατά πλάκας εμφανίζεται «σκληρή» και με απαιτήσεις για πιο δυναμικές θεραπείες. Αυτό το γεγονός δείχνει την ανάγκη παρακολούθησης και τακτικών εξετάσεων τέτοιων περιστατικών δια βίου.