Η σκλήρυνση κατά πλάκας και η ελπίδα στην Πάτρα

Αυτό που έγινε γνωστό στην περιοχή της Πάτρας από το έτος 2015 και παραμένει επίκαιρο μέχρι και σήμερα είναι χαρακτηριστικό του φαινομένου της ελπίδας στις κρίσεις. Είναι γνωστό ότι στις καταθλιπτικές κοινωνίες υπάρχει η ανάγκη της ελπίδας έστω και σαν ψευδαίσθηση. Στην Πάτρα, και αυτό γίνεται σίγουρα και αλλού, όπως διαπίστωσαν οι τοπικοί παράγοντες υγείας τα κρούσματα με τη νόσο της σκλήρυνσης κατά πλάκας αυξάνονται έντονα και παράλληλα ελπίζουν ότι με κάποια αόριστη αναζήτηση κάποιου αιτίου θα βρεθεί λύση. Αυτό γίνεται ιστορικά σε όλες τις ελπίδες με ψευδαισθήσεις: περιμένεις τη λύση αλλά συνήθως μέχρι τότε δεν υπάρχει τίποτα. Στις εποχές κρίσεις αυτό αποτελεί μία συνηθισμένη πρακτική για πολλές εκδηλώσεις κοινωνικού χαρακτήρα. Βέβαια, εκτός κύκλου αρμοδίων και ενδιαφερομένων αυτό που παραμένει είναι η παρατήρηση και αξιολόγηση των γεγονότων. Ιατρικά ας προστεθεί και η λειτουργία της εγρήγορσης, ώστε αν αναζητηθεί κάποια στιγμή η λύση, να υφίσταται και να μην είναι απλώς ψευδαίσθηση.