Σπονδυλοπαρεγκεφαλιδική αταξία και νόσος του Huntington

Πολλές φορές σε προχωρημένα στάδια, η σπονδυλοπαρεγκεφαλιδική αταξία δημιουργεί την υπόνοια μιας νόσου του Huntington και μάλιστα σε πολύ έντονο σημείο.

Δεν είναι λίγες οι φορές που σε αυτές τις περιπτώσεις, υπάρχει μεγάλη διαγνωστική σύγχυση και επειδή η νόσος του Huntington έχει μια «μοιραία» εξέλιξη, πολλοί γιατροί σχεδόν αυθόρμητα τείνουν να δεχτούν την παραδοχή της μιας ή της άλλης νόσου, ανάλογα με την εκάστοτε κατάσταση.

Το σαφές διαφοροδιαγνωστικό στοιχείο μεταξύ των δυο νοσημάτων είναι ότι πάντα, κατά κανόνα, πέραν της άνοιας που είναι συγκεκριμένη με έντονα προοδευτικό χαρακτήρα της νόσου του Huntington, υπάρχουν και στοιχεία χωρείας των άκρων. Αυτή τη χωρεία δε θα τη συναντήσουμε στην προοδευτική σπονδυλοπαρεγκεφαλιδική συνδρομή.

Βέβαια, και στις δυο περιπτώσεις πρέπει να γίνουν τα ανάλογα γονιδιακά τεστ, να παρατηρηθεί με μεγάλη προσοχή η εκάστοτε συμπτωματολογία και να αναλυθούν όλα τα συμπτώματα σε σημείο που να μπορεί να υπάρξει μια σαφής διαφοροδιάγνωση.

Όσο και αν φαίνεται περίεργο, υπάρχουν περιπτώσεις που αυτή η διαφοδιάγνωση είναι πάρα πολύ δύσκολη ή κρατάει και χρόνια. Σε αυτές τις καταστάσεις είναι υποχρεωμένος ο γιατρός να ακολουθήσει τη λεγόμενη «διπλή» αγωγή. Δηλαδή, σαν να αντιμετωπίζουμε δυο ασθένειες. Δεν είναι πάντα επιτυχημένο, αλλά δεν υπάρχει και άλλη διέξοδος στο θεραπευτικό αυτό τούνελ.