Η σπονδυλοπαρεγκεφαλιδική συνδρομή και η μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου
Η μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου θεωρείται η διαγνωστική «βίβλος» για κάθε νευρολογική αρρώστια. Βέβαια, αυτό δε συμβαίνει πάντα, αλλά δεν παύει να εμπεριέχει και μια αλήθεια ότι ένα πλήθος διαγνωστικών πληροφοριών παρέχεται με τη μέθοδο αυτή.
Αναμενόμενα, το ίδιο συμβαίνει και στις περιπτώσεις που έχουμε μια σπονδυλοπαρεγκεφαλιδική αταξία και περιμένουμε να δούμε στη μαγνητική τομογραφία ανάλογα ευρήματα.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, όπως έχουμε παρατηρήσει και στη Βιονευρολογική, σε αυτά τα συμπτώματα και σύνδρομα εντυπωσιάζει το γεγονός ότι δεν έχουμε ούτε παρεγκεφαλιδική ατροφία, ούτε και ατροφία των παρεγκεφαλιδικών ημισφαίριων ή του σκώληκα.
Επίσης σε μια γενική επισκόπηση της τομογραφίας στις περιπτώσεις αυτές, βλέπουμε συχνά να απουσιάζουν τελείως απομυελινωτικά στοιχεία ή ακόμη και μικροαγγειακά στίγματα, όπως και φλοιϊκή ατροφία.
Αυτό είναι ένα γεγονός που μας οδηγεί στο ναι μεν να έχουμε την προσοχή μας μην εκφύγει κάτι από λάθος, σε ότι αφορά το διαγνωστικό της μαγνητικής τομογραφίας, αλλά από την άλλη μεριά να παρατηρήσουμε ότι δεν έχουμε σαφή παθογνωμικά στοιχεία για τη νόσο αυτή.
Πρέπει οπωσδήποτε να γίνεται σε κάθε περίπτωση και να μην υπάρχει καμία φειδώ, εάν δε βρεθεί και κάτι που να υποδεικνύει μια άλλη νοσολογική οντότητα, να συνεκτιμάται και να διαχωρίζεται η διαφοροδιάγνωση ή να συμπεριλαμβάνεται στο γενικό πλαίσιο της διάγνωσης το ότι υφίσταται βασικά μια σπονδυλοπαρεγκεφαλιδική συνδρομή, δε σημαίνει ότι μπορούμε να έχουμε και άλλα είδη νευρολογικών αποκλίσεων.
Συνεπώς, είναι αναγκαίο να γίνει μια τέτοια εκφύλιση, έστω και αν αυτές οι «αποκλίσεις» είναι δευτερογενείς.