Η θλίψη και το αναπόφευκτο

Στη Βιονευρολογική έχουμε δει ότι το αναπόφευκτο σε κάθε ύπαρξη είναι η απώλεια. Κατά κανόνα, μπορούμε να χάσουμε τα πάντα, σε ότι αφορά το κορμί μας, την αίσθηση μας ή ότι θεωρούμε ότι είναι ακριβό και απαραίτητο για μας και κυρίως τη δικιά μας ζωή.

Μέσα σε αυτόν τον κύκλο ανήκουν συγγενείς, φίλοι, κατοικίδια ζώα, πατρίδα, δουλειά, ελευθερία, νεότητα, ιδανικά, εμφάνιση, προοπτικές κ.τ.λ.. Οι πόνοι όλοι αυτοί είναι δυνατοί και ότι αφορά την ταυτότητα μας και το αίσθημα της αυτοσυντήρησης βαριά τραυματική , έτσι ώστε οι άνθρωποι πάντα σκέφτονται με ποιό τρόπο μπορούν να ελαττώσουν τον πόνο και κυρίως να το διαχειριστούν.

Αυτή η διαχείριση του αναπόφευκτου και της θλίψης είναι που φέρνει την ψυχική και σωματική ωριμότητα και αναπτύσσει την καθημερινότητα σε ένα επίπεδο τέτοιο, ώστε να μπορεί να λειτουργεί λειτουργικά για την ύπαρξη μας.

Σε δύσκολες ώρες και σε περιόδους κρίσεις, το φαινόμενο της θλίψης και του αναπόφευκτου συνδέονται όλο και περισσότερο και εμφανίζονται πολύ πιο τακτικότερα. Είναι ανάγκη, λοιπόν, όταν έχουμε αυτά σε ένα επίπεδο, το οποίο θεωρείται ανυπέρβλητο για μας, να καταφεύγουμε στον ειδικό για οποιαδήποτε βοήθεια.