Στη μοντέρνα ζωή πάρα πολύ τακτικά παρατηρούμε ότι ένα άτομο ή ομάδα ατόμων που πάσχει από συγκεκριμένο επικοινωνιακό ή και ακόμη λεκτικό πρόβλημα έχει την τάση να το μεταδίδει σε μεγαλύτερες ομάδες, έτσι που το πρόβλημα να γεννιέται και να γίνεται πολλές φορές μη αντιμετωπίσιμο.
Π.χ. κάποια άστοχα συνθήματα, κακές συμπεριφορές, πράξεις βίας κ.τ.λ. είναι συμπτώματα που καταλαμβάνουν μέχρι τώρα «άψογα» άτομα και είναι δύσκολο να εξεταστεί ή να βρει κανείς την άκρη πως έγινε και αυτή η μεταβολή.
Κατά κύριο λόγο από τις έρευνες μας στην Βιονευρολογική, υπάρχει μια διαταραχή στην περίπτωση αυτή σε ένα κομμάτι του εγκεφάλου που λέγεται νήσος του Ράϊλ. Εκεί πέρα τα εξωτερικά ερεθίσματα δεν ερμηνεύονται ανάλογα με αυτά που υπάρχουν στις εντυπώσεις που υφίσταται εκεί, έτσι ώστε να γίνεται μια μη σωστή επιλογή των ακραίων καταστάσεων και να γίνονται αποδεκτά και να επαναλαμβάνεται θεωρούμενα σαν αναγκαία προκειμένου το ένα άτομο να συνυπάρξει με την ομάδα.
Αναμφισβήτητα είναι κάτι που χρειάζεται έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία ψυχιατρικού και πολλές φορές και νευρολογικού επίπεδου.
