Πάρκινσον και τμήματα νευρικού ιστού σε ενδοκρινείς αδένες

Κατά τη διάπλαση του οργανισμού του σώματος και των διάφορων οργάνων, πολύ τακτικά για φυλογενετικούς λόγους είναι δυνατόν να αναπτυχθούν περισσότερο απ’ όσο πρέπει στοιχεία του νευρικού συστήματος, δηλαδή νευροκύτταρα, σε όργανα τα οποία ανήκουν αποκλειστικά σε ενδοκρινείς αδένες. Με το χρόνο, αυτό μπορεί να εξελιχθεί σε μία πηγή διαταραχών για διάφορες παθήσεις και έτσι να υπάρχουν κλινικές εικόνες οι οποίες είναι μικτού χαρακτήρα, και μέχρι τώρα μη καλά ελεγμένες˙ πιο τακτικά το συναντάμε στα σύνδρομα του άτυπου πάρκινσον. Οι καινούριες τεχνικές και δυνατότητες μας δίνουν αυτά τα αποτελέσματα σήμερα που χρειάζονται για να διαφοροποιήσουμε αυτές τις κλινικές εικόνες. Έτσι μπορούμε να οργανώσουμε και καλύτερα τις γνώσεις μας γύρω από τις λειτουργίες του νευρικού συστήματος στη νόσο του πάρκινσον.