Καρδιοεγκεφαλικά επεισόδια και εξετάσεις
Στα καρδιοεγκεφαλικά έμφρακτα η σημασία των αιματολογικών εξετάσεων και του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος είναι καταλυτική.
Στα καρδιοεγκεφαλικά έμφρακτα η σημασία των αιματολογικών εξετάσεων και του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος είναι καταλυτική.
Στις αρχές του 21ου αιώνα μία μεγάλη ανακάλυψη έφερε ουσιαστική αλλαγή στον τομέα των νευροψυχιατρικών παθήσεων.
Το γνωστικό άγχος προκύπτει όταν οι γνώσεις μας δεν εναρμονίζονται με τη συμπεριφορά μας.
Υπάρχουν κάποιες κλινικές περιπτώσεις σκλήρυνσης κατά πλάκας που εμφανίζονται για σύντομο χρονικό διάστημα (συνήθως λίγες μέρες) μ’ ένα σύμπτωμα π.χ. θάμβος όρασης και με επιληπτικές κρίσεις.
Αναμφισβήτητα ναι.
Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μία προσπάθεια μέσω του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος (ΗΕΓ) να καλυφθεί το διαγνωστικό κενό που υπάρχει τουλάχιστον στις περιπτώσεις της υποψίας της παθολογικής εξέλιξης της νόσου του Alzheimer .
Το σύστημα επιβράβευσης εντοπίζεται κυρίως στο μεσεγκεφαλικό όπου κατά κύριο λόγο δραστηριοποιείται η ντοπαμίνη.
Οι φοβίες εξετάζονται διεξοδικά από τον τομέα της ψυχιατρικής και μέσα απ’ αυτό το πλαίσιο επιχειρείται η χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής κατά περίσταση.
Σύμφωνα με έρευνες, στους ασθενείς με διαταραχές της μνήμης είτε ελαφριάς μορφής, όπως η γνωστική ανεπάρκεια, είτε βαρύτερων καταστάσεων, όπως η νόσος του Alzheimer, εκτός από τη στιγμή της θεραπείας στο χρονικό σημείο της νόσου σημαντικό ρόλο παίζει και η σύνθεση της φαρμακευτικής αγωγής.
Σε ότι αφορά τη σύγχρονη θεραπευτική, για την αντιμετώπιση των «τικ» υπάρχουν δυο βασικά σημεία: πρόκειται για τη χρήση φαρμακευτικής αγωγής σε συνδυασμό με τη διαδικασία εφαρμογής ασκήσεων (training) για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
Ο κακός ύπνος ως γνωστόν αποτελεί ένα στοιχείο ταλαιπωρίας για κάθε μορφή νευρολογικής ασθένειας· ιδιαίτερα καταλυτικό ρόλο όμως έχει για την επιληψία.
Tον τελευταίο καιρό γίνεται παγκόσμια μια πάρα πολύ μεγάλη προσπάθεια να συντονιστούν διάφοροι οργανισμοί υγείας, προκειμένου να υπάρχει ένας κοινός «μπούσουλας» για τη διάγνωση της νόσου του Alzheimer.
Από τότε που ο Βαυαρός νευρολόγος Αλοΐσιος Αλτσχάιμερ πιστοποίησε τη νόσο που φέρνει το όνομα του μέχρι και σήμερα αυτή η νόσος είναι συνδεδεμένη με μεγάλα διαγνωστικά προβλήματα.
Στις περιπτώσεις που η εγκεφαλοπάθεια Hashimoto μεταξύ των άλλων προσβάλλει και τον κινητικό νευρώνα, τότε είναι χαρακτηριστική η εμφάνιση των λεγόμενων δεσμιδώσεων.
Στη Βιονευρολογική διακατεχόμενοι από την πεποίθηση ότι στη νόσο του κινητικού νευρώνα έχουμε μια συγκεκριμένη πάθηση του κεντρικού νευρικού συστήματος, εδώ και πολλά χρόνια στη ρουτίνα της διάγνωσης, πέραν των άλλων νευροφυσιολογικών εξετάσεων που θεωρούνται απαραίτητες όπως είναι το ηλεκτρομυογράφημα, εφαρμόζουμε και την εικοσιτετράωρη καταγραφή του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος.
Νέες έρευνες έχουν καταδείξει ότι στη νόσο του κινητικού νευρώνα με την εξελικτική και εκφυλιστική πορεία της η χρήση της αντιεπιληπτικής αγωγής αποτελεί μια μικρή ελπίδα.
Τα κριτήρια ΕlEscorial θεσπίστηκαν το 1998 προκειμένου να δώσουν έναν κλινικό «μπούσουλα», σε ότι αφορά την προσβολή του άνω, κάτω κινητικού νευρώνα από το ίδιο μέρος του σώματος.
Η ερώτηση για αυτήν την ασθένεια είναι δύσκολο να απαντηθεί, διότι παίζει ένα τεράστιο ρόλο ποιος θα ασχοληθεί με αυτήν, σε τι ένταση, σε τι βάθος και τι θεραπευτικές δυνατότητες έχει
Όπως έχει δείξει η κλινική εμπειρία τα τελευταία χρόνια η χρήση ανοσοκατασταλτικών ή ανοσορυθμιστικών φαρμάκων, όπως π.χ.
τα μονοκλωνικά αντισώματα (natalizumab), είναι δυνατόν να προκαλέσει διάφορου είδους εγκεφαλοπάθειες στον εγκεφαλικό ιστό
Οι τραυματισμοί του νωτιαίου μυελού χαρακτηρίζονται από το γεγονός ότι μετά τις στυτικές διαταραχές που παρουσιάζουν στα άτομα χρήζουν άμεσης φαρμακευτικής αγωγής