Απάθεια και φαρμακευτική αγωγή
Το δίπολο απάθειας – κατάθλιψης και κατ’ επέκταση αποξένωσης-αποκοινωνικοποίησης στην εποχή της έντονης οικονομικής κρίσης έχει γίνει πάρα πολλές φορές έντονα εμφανές.
Το δίπολο απάθειας – κατάθλιψης και κατ’ επέκταση αποξένωσης-αποκοινωνικοποίησης στην εποχή της έντονης οικονομικής κρίσης έχει γίνει πάρα πολλές φορές έντονα εμφανές.
Στο νάρκισσο ουσιαστικά αυτό που λείπει είναι οι φίλοι και η αληθινή φιλία.
Ο αυτοτραυματισμός με αιχμηρά αντικείμενα και ιδιαίτερα με λεπίδες στα νεαρά άτομα αυξάνει τα ήδη υπάρχοντα ψυχικά συμπτώματα και μειώνει την αυτοεκτίμηση σε επίπεδο έως και μηδενικό˙ νοιώθουν ντροπή και ευθύνη για τις πράξεις τους και τις συνέπειές τους.
Αναμενόμενο είναι το γεγονός ότι η αντικοινωνική συμπεριφορά έχει ως αποτέλεσμα την απομόνωση του ατόμου.
Πρόκειται για μια νοσηρή κατάσταση, κυρίως ψυχιατρικής αιτιολογίας, που συμβαίνει περισσότερο σε ηλικιωμένα άτομα που έχουν μια πτώση της ακοής και παράλληλα εμφανίζουν μια υπέρμετρη ευαισθησία σε διάφορους ήχους
Τα τικ είναι διαφόρων ειδών και οπωσδήποτε υπάρχουν, όπως έχουμε διαπιστώσει και στη Βιονευρολογική, σε μεγάλο αριθμό ασθενών και μπορούν να συνοδεύουν «ποικιλία» άλλων ασθενειών
Τα τικ και οι «ανάρμοστες» συμπεριφορές αποτελούν ένα πάρα πολύ μεγάλο κεφάλαιο της σύγχρονης νευρολογίας και ψυχιατρικής
Υπάρχει ένα γεγονός, το οποίο κάθε γιατρός, ιδιαίτερα ψυχίατρος, το βρίσκει αντιμέτωπο σε καθημερινή πραγματικότητα
Πάρα πολύ τακτικά, και το έχουμε διαπιστώσει και εδώ στη Βιονευρολογική, όχι σπάνια, οι γηραιοί ασθενείς έχουν την παραίσθηση μιας μουσικής , ταυτόχρονα με την εμφάνιση πτώσης της ακοής
Ψυχολογικές έρευνες με φυσιολογικούς ανθρώπους, οι οποίοι «μπήκαν» στο πείραμα έναντι αμοιβής στην δεκαετία του 1950, κάπου στον Καναδά, υπό την διεύθυνση του ψυχολόγου Ηebb, κατέδειξαν ότι άτομα που υφίστανται μια πλήρη εγκεφαλική απομόνωση αντέχουν το γεγονός, μόνο μια εβδομάδα
Όλο και τακτικότερα εδώ στη Βιονευρολογική, παρατηρούμε σε ασθενείς με νευροψυχιατρικές διαταραχές, κυρίως σε ότι αφορά τις αισθητηριακές αντιλήψεις, ότι τακτικά υπάρχει μια απώλεια εγκεφαλικής επικοινωνίας.
Νέες έρευνες, που έρχονται κυρίως από τη Γαλλία, έχουν δείξει κάτι που έχουμε παρατηρήσει και αρκετές φορές έχει δημοσιευτεί από τους συνεργάτες της Βιονευρολογικής.
Όπως έχουμε καταλάβει, εξετάζοντας ασθενείς με διαταραχές πανικού εδώ στη Βιονευρολογική, οι περιγραφές τους ταιριάζουν «το ίδιο» πάρα πολύ μεταξύ τους σε διάφορα είδη ασθενών.