Υποθάλαμος και κρίσεις ναρκοληψίας
Σ’ όλες τις μορφές κρίσεων ναρκοληψίας υπάρχει πάντα το υπόβαθρο μίας υποθαλαμικής δυσλειτουργίας.
Σ’ όλες τις μορφές κρίσεων ναρκοληψίας υπάρχει πάντα το υπόβαθρο μίας υποθαλαμικής δυσλειτουργίας.
Τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι γνωστά εδώ και πολλά χρόνια στην ιατρική και αποτελούν μεγάλο κλάδο της ανοσοβιολογίας που ασχολείται με το χαρακτήρα, το είδος και τις κλινικές εκφράσεις αυτών.
Στο σύγχρονο και «στρεσογόνο» κόσμο είναι λογικό ότι η μελέτη της συμπεριφοράς από τους επιστήμονες έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις.
Οι λεγόμενες «χαμηλής έντασης» θρομβώσεις είναι ιδιαιτέρα επικίνδυνες για το κεντρικό νευρικό σύστημα.
Πολλές φορές στα λεγόμενα αυτοάνοσα νοσήματα ο οργανισμός χωρίς κανένα ιδιαίτερο λόγο παράγει αντισώματα εναντίων των φωσφολιπιδίων∙ πρόκειται για πρωτεΐνες που δημιουργούνται από τον ίδιο τον οργανισμό και έχουν σκοπό να συνδεθούν με τα φωσφολιπίδια.
Πράγματι «μάχοντας» χρόνια ολόκληρα τη νόσο του Alzheimer, έχει διαπιστωθεί ότι ασθενείς μ’ αυτήν τη νόσο έχουν πολλά περισσότερα αντισώματα στο αίμα τους σε σχέση με τους υγιείς.
Μεγάλες κλινικές έρευνες που γίνονται τα τελευταία χρόνια σχετικά με τη νόσο του Alzheimer έχουν καταδείξει ότι η διερεύνηση της ύπαρξης αντισωμάτων στο αίμα για πολλούς ασθενείς αποτελεί μια ένδειξη μιας ερχόμενης διαδικασίας της νόσου του Alzheimer.
Τα τελευταία χρόνια που οι διαγνωστικές μέθοδοι έχουν αναπτυχθεί αρκετά και η προσέγγιση στη διάγνωση της νόσου του Hashimoto είναι εύκολη, έχουμε συνηθίσει κλινικά να παρατηρούμε την εμφάνιση αυτής της νόσου ταυτόχρονα και με άλλα εκφυλιστικά και αυτοάνοσα νοσήματα
Σε άτομα τα οποία έχουν μια προδιάθεση για αυτοάνοσα νοσήματα, η ορθοστατική υπόταση κατά κύριο λόγο συμβαδίζει με δυο χαρακτηριστικές καταστάσεις· η μια είναι μια προδιάθεση για λοιμώξεις, ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζονται και έντονες διαταραχές πανικού
Έχει αποδειχτεί τα τελευταία χρόνια ότι οι ασθενείς που παρουσιάζουν ορθοστατική υπόταση εμφανίζουν παράλληλα και ένα πρόβλημα του αυτόνομου νευρικού συστήματος
Αν και θεωρείται σχετικά σπάνιο, εντούτοις στη Βιονευρολογική έχουμε διαπιστώσει ότι το σύνδρομο της ορθοστατικής υπότασης εμφανίζεται αρκετά συχνά, ιδιαίτερα σε άτομα τα οποία πάσχουν από αυτοάνοσα νοσήματα
Έχουμε παρατηρήσει στη Βιονευρολογική τα τελευταία χρόνια ότι άτομα προδιατεθειμένα για αυτοάνοσα νοσήματα αρκετές φορές παρουσιάζουν ένα μηχανισμό, ο οποίος «συνδράμει» στη γέννηση της αρτηριοσκλήρωσης
Όπως έχουμε διαπιστώσει στη Βιονευρολογική, η λήψη ενός εκτεταμένου ιστορικού σε ότι αφορά τυχόν κληρονομική προδιάθεση για διάφορες παθήσεις είναι κεφαλαιώδους σημασίας, τόσο για τη διάγνωση όσο και για τη θεραπεία της νόσου
Πάρα πολλές φορές στα νευρολογικά αυτοάνοσα νοσήματα, όπως είναι π.χ. η σκλήρυνση κατά πλάκας, η θρομβοπενική πορφύρα, έχουμε τη συνοδό εμφάνιση μιας μεγάλης θρομβοπενίας.
Ο όρος «αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο» αναφέρεται σε ασθενείς που εμφανίζουν τις τυπικές κλινικές εκδηλώσεις με τάση προς θρομβώσεις και παράλληλα έχουν θετικά αντικαρδιολιπινικά αντισώματα ή αυτά του αντιπηκτικού λύκου
Μέσα στη διαγνωστική προσπάθεια που γίνεται στα νευρολογικά νοσήματα υπάρχει και ένα μεγάλο μερίδιο αυτής, σε ότι αφορά τη διαφοροδιάγνωση ή την πιστοποίηση συννοσηρότητας με αυτά και με άλλα αυτοάνοσα νοσήματα, ιδιαίτερα του ερυθηματώδους λύκου
Η οζώδης πολυαρτηρίτιδα σαν απόλυτα αυτόνομη αρρώστια είναι σχετικά σπάνια και χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι προσβάλλει τα μικρού και μεσαίου μεγέθους αγγεία (αρτηρίες) οποιουδήποτε οργάνου
Παρακολουθώντας τα τελευταία δημοσιεύματα, όπου υπάρχουν αυτόν τον καιρό, και από τις εντυπώσεις μας από τη Βιονευρολογική, βλέπουμε ότι μετά την έγκυρη διάγνωση του υπερηωσινοφιλικού συνδρόμου, υπάρχει μια πάρα πολύ ικανοποιητική θα λέγαμε μείωση των ηωσινόφιλων σε ποσοστό 95% μετά την ανάλογη θεραπευτική αγωγή
Στα αυτοάνοσα νοσήματα, το κεντρικό νευρικό σύστημα έχει ένα διπλό ρόλο
Τα αυτοάνοσα νοσήματα, ιδίως νευρολογικού χαρακτήρα, πολλές φορές αργούν να γίνουν αντιληπτά, διότι είναι ή υποτονικού χαρακτήρα ή ο περίγυρος του ασθενούς δεν είναι σε θέση να τα αναγνωρίσει