Ύπνος και αποτοξίνωση του εγκεφάλου
Ο εγκέφαλος είναι ένα λειτουργικό όργανο που δέχεται κυρίως σωματοαισθητικές εμπειρίες ανά πάσα στιγμή από το περιβάλλον˙ επόμενο είναι να «φιλτράρει» τα ερεθίσματα σε ωφέλιμα και μη.
Ο εγκέφαλος είναι ένα λειτουργικό όργανο που δέχεται κυρίως σωματοαισθητικές εμπειρίες ανά πάσα στιγμή από το περιβάλλον˙ επόμενο είναι να «φιλτράρει» τα ερεθίσματα σε ωφέλιμα και μη.
Στις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα ο διάσημος νευρολόγος – ψυχίατρος Constantin von Economo διαπίστωσε ότι σε περίπτωση εγκεφαλίτιδας ο εγκέφαλος υποφέρει σημαντικά από άγνωστο ιό, παρουσιάζοντας έντονες διαταραχές του ύπνου, παραλύσεις των μυών του προσώπου και συγκεκριμένα των οφθαλμών.
Το 1963 ο Ισπανός νομπελίστας φυσιολόγος José Manuel Rodríguez Delgado από το πανεπιστήμιο του Γέιλ επιχείρησε ένα σπουδαίο πείραμα· ανάμεσα στα κέρατα ενός τράγου εμφύτευσε έναν δέκτη και κρατώντας ο ίδιος έναν πομπό συντόνιζε τις κινήσεις του τράγου.
Με την πάροδο του χρόνου ο εγκέφαλος αδιαμφισβήτητα «αυξάνεται» σε όγκο.
Η θεωρία του Charles ότι ο εγκέφαλος και συγκεκριμένα τα εγκεφαλικά κύτταρα ανά μορφή και σχήμα μπορούσαν να αποτελέσουν πηγή φωτεινής ενέργειας άρχισε να εξετάζεται τα τελευταία χρόνια.
Η πρόοδος της επιστήμης και ιδιαίτερα των τεχνικών διαγνωστικών μέσων τα τελευταία χρόνια μας έχει δώσει τη δυνατότητα να εξετάζουμε τμηματικά και λεπτομερώς το ανθρώπινο σώμα.
Το αίσθημα κόπωσης και όταν αυτό συνοδεύεται από δέκατα πυρετού είναι ένδειξη ότι υφίσταται λοίμωξη της οποίας τις συνέπειες δεν έχουμε αντιληφθεί ακόμα.
Όταν γλιστράμε «ασυνείδητα», βλέπουμε το ίδιο μας το σώμα να έχει την ικανότητα να επανορθώσει την κίνηση έτσι ώστε να μην πέσουμε και χτυπήσουμε.
Άνθρωποι που έχουν έντονο υπαρξιακό άγχος είναι αυστηροί με τον εαυτό τους όσο και με το περιβάλλον τους και επιδεικνύουν μια «υπερδοσολογία» σε ότι αφορά την αυστηρότητα για τρίτους αλλά και τάσεις αυτοτιμωρίας.
Ο εγκέφαλος του ανθρώπου είναι έτσι κατασκευασμένος ώστε το άτομο να έχει απόλυτη ανάγκη την αλληλεγγύη και τη συμμετοχή ενός συνανθρώπου στο πόνο του.
Τα τελευταία χρόνια σύγχρονες έρευνες αναλώνονται στο να δουν πως λειτουργεί ο εγκέφαλος και συγκεκριμένα νευρωνικά τόξα εντός αυτού στην «παραγωγή» συνείδησης, σε ότι αφορά κάποιο ψυχικό ή σωματικό πόνο.
Ο εγκέφαλος αποτελεί ένα όργανο του σώματος που «απορροφάει» την περισσότερη ενέργεια που χρειάζεται το άτομο στην καθημερινή λειτουργική του βάση.
Σε αρκετά επαγγέλματα και διάφορες κοινωνικές καταστάσεις παρατηρείται στέρηση ύπνου σε μεγάλο ή μικρό βαθμό για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Η ημερήσια υπνηλία, διακοπτόμενη ή συνεχής, αποτελεί ένα οξύ πρόβλημα στις επιληπτικές κρίσεις και γενικά στις καταστάσεις επιληψίας.
Η συγκέντρωση είναι μια ανώτερη λειτουργία κυρίως του προμετωπιαίου λοβού, δηλαδή του εγκεφαλικού εκείνου σχηματισμού που μας διαφοροποιεί από τα υπόλοιπα θηλαστικά και μας δίνει την ανθρώπινη ιδιότητα.
Ο εγκέφαλος είναι ένα όργανο που αποτελείται από πολλά νευρικά κύτταρα που μέχρι χθες οι επιστήμονες πίστευαν πως δεν έχουν αναπλαστική ικανότητα˙ αυτό όμως αποδείχθηκε σφάλμα.
Ο εγκέφαλος για να «ξεπεράσει» την καθημερινότητα χρειάζεται μια ποσότητα ενέργειας από διάφορα τμήματα του εγκεφάλου.
Ο εγκέφαλος έχει εκ γενετής την κληρονομική δυνατότητα και ευρωστία να έχει εκείνες τις δομές που παράγουν και προάγουν την ευφυΐα.
Για να γίνει κατανοητή η λειτουργία της ευφυΐας πρέπει πρώτα απ’ όλα να κατανοήσουμε ότι ο εγκέφαλος είναι το όργανο που έχει την απαιτούμενη δομή τόσο για τη γέννηση της όσο και για τη διαδικασία της.
Ο οίκτος είναι ένα κοινό ένστικτο που το έχει ο κάθε ανθρώπινος εγκέφαλος και αποτελεί μια «λειτουργία» που παράγεται στο νεοεγκέφαλo.