Ταξινόμηση εκφυλιστικών νοσημάτων
Ένας από τους πιο ενδιαφέρον και μοντέρνους κλάδους της νευρολογίας και ψυχιατρικής αυτή τη στιγμή είναι η ταξινόμηση των εκφυλιστικών νοσημάτων
Ένας από τους πιο ενδιαφέρον και μοντέρνους κλάδους της νευρολογίας και ψυχιατρικής αυτή τη στιγμή είναι η ταξινόμηση των εκφυλιστικών νοσημάτων
Οι πολυνευροπάθειες είναι νευρολογικά νοσήματα που κυρίως χτυπούν τα άκρα, δημιουργούν αισθητικές, κινητικές ή νευροφυτικές διαταραχές
Όποιος έχει αποφασίσει να ασχοληθεί με τη νευρολογία και με τα νοσήματα και ιδιαιτέρα με τα «παρακλάδια» αυτών, είναι υποχρεωμένος πάντοτε να λαμβάνει υπόψη ότι έχει «ανοίξει πόλεμο» με ένα τεράστιο κεφάλαιο, το οποίο ίσως δε θα κλίσει ποτέ, όσο υπάρχει ο κόσμος, διότι το χαρακτηριστικό των εκφυλιστικών νοσημάτων είναι ότι και αναγεννιούνται και αναπλάθονται
Έχουμε αναλύσει σε άλλα κείμενα εκτεταμένα την έννοια του βλεφαρόσπασμου, ακόμη και της δυστονικής διαταραχής που προκαλεί, αλλά κυρίως συγκεντρωθήκαμε σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, περιγράφοντας τον σαν αμιγές νευρολογικό σύνδρομο
Εδώ στην περίπτωση που έχουμε αυτό το συνδυασμό, πρόκειται στην κυριολεξία για το ατελείωτο κλινικό «χάος»
Η θάλασσα και η απόλαυση της είναι ευλογία, τόσο για εμάς τους μεσόγειους όσο και για τους ξένους που μας επισκέπτονται
Η αυχενική μυελοπάθεια είναι μια χαρακτηριστική εικόνα, όπου ο μυελός της αυχενικής μοίρας του νωτιαίου τμήματος του κεντρικού νευρικού συστήματος αρχίζει στην ουσία και διαβρώνεται για διάφορους λόγους, κυρίως πίεσης, αλλά συγκεκριμένα στη σκλήρυνση κατά πλάκας από απομυελινωτικές εστίες, οι οποίες δημιουργούν επιπλέον συμπτώματα, κυρίως στα κάτω άκρα και στην ουροποιητική διαδρομή
Οι αταξίες από το νοσολογικό τους χαρακτήρα αποτελούν έναν «μπελά»
Ένα πολύ μεγάλο κεφαλαίο, σε ότι αφορά τη διάγνωση νευρολογικών και ψυχιατρικών ασθενειών, είναι ο τρόπος λειτουργίας του παρασυμπαθητικού συστήματος
Η μονοσυμπτωματική κλινική εικόνα της σκλήρυνσης κατά πλάκας από την εμπειρία μας στη Βιονευρολογική είναι κάτι αρκετά συνηθισμένο για αυτή την αρρώστια
Λόγω του ότι το φαινόμενο των υπερκινητικών παιδιών με διάσπαση της προσοχής αναπτύσσεται ραγδαία τα τελευταία χρόνια, ήταν επόμενο και πολλά μεγάλα πανεπιστήμια, καθώς επίσης και ερευνητικά ιδρύματα να στρέψουν την προσοχή τους στην κατεύθυνση αυτή και ιδιαιτέρα στο γεννητικό παράγοντα, που παίζει ένα σημαντικό ρόλο στην περίπτωση της ασθένειας αυτής
Μια μια «στανταρισμένη» κλινική εικόνα, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, πάρα πολλοί ερευνητές, γιατροί ασχολούνται, καταλήγοντας ακριβώς σε αυτό το σημείο˙ ότι δεν υπάρχει μια «στανταρισμένη» εικόνα και έτσι κατά καιρούς έχουμε, μέχρι να επικρατήσει αυτός ο όρος «υπερκινητικό παιδί και διάσπαση προσοχής», διάφορες άλλες «υποδιαγνώσεις» ή διαγνωστικές ερμηνείες
Μια ανακοίνωση ενός γερμανού ιατρού του Θεοδώρου Λέμπερ, στις αρχές του 20ου αιώνα, επιβεβαιώθηκε τα τελευταία χρόνια επακριβώς με τη μοριακή βιολογία
Πρόκειται για μια κλινική εικόνα που θεωρείται σπάνια.
Παρόλα αυτά εμείς στη Βιονευρολογική την αντιμετωπίζουμε τακτικά, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια
Απομονωμένες και γενικευμένες λοιμώξεις, κυρίως από ερπητοϊούς, μπορούν να έχουν ως αποτέλεσμα το πτερυγοειδή ώμο (scapula-alata) (εικόνα)
Συνήθως σε μερικές περιπτώσεις, όπου ήδη λόγω τη σκλήρυνσης κατά πλάκας ή άλλης αιτίας υπάρχει κάποια πίεση του μυελού στον αυχένα, πάρα πολλοί γιατροί και κυρίως χειρουργοί σκέφτονται ότι μια επέμβαση στην εν λόγω περιοχή θα μπορούσε να ελαφρύνει την κλινική εικόνα και κυρίως τις παραισθησίες, δυσαισθησίες και τις αδυναμίες των άκρων που υπάρχουν
Όταν οι αρτηρίες, που πηγαίνουν στους δυο μετωπιαίους λοβούς, για διαφόρους λόγους, δεν παίρνουν την ανάλογη ποσότητα αίματος, άρα και χορήγησης οξυγόνου που χρειάζονται για τις λειτουργικές τους ανάγκες, εμφανίζεται το χαρακτηριστικό σύνδρομο της ακινητικής βωβότητας
Σε αυτές τις περιπτώσεις, έχουμε κυρίως μια προσβολή της πρόσθιας εγκεφαλικής αρτηρίας και κυρίως στην περιοχή της αναστομωτικής αρτηρίας, όπου εκβάλλουν και τροφοδοτούνται με αίμα τα κέντρα κίνησης του κάτω άκρου και η κινητική περιοχή της ούρησης
Η μυελοπάθεια γεννά διαταραχές βαδίσματος, ούρησης, αίσθησης κενώσεων κ.τ.λ..
Πρόκειται για πολύ δύσκολες διαγνώσεις σπασμών, αλλά ταυτόχρονα εύκολες σε ότι αφορά την κλινική τους εικόνα