Ο νευροφυτικός πόνος στη σκλήρυνση κατά πλάκας
Ένα ιδιαίτερα μεγάλο κεφάλαιο σε ότι αφορά τόσο τη διάγνωση όσο και τη θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας αποτελούν οι νευροφυτικοί πόνοι που παρουσιάζονται κατά την εξέλιξή της.
Ένα ιδιαίτερα μεγάλο κεφάλαιο σε ότι αφορά τόσο τη διάγνωση όσο και τη θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας αποτελούν οι νευροφυτικοί πόνοι που παρουσιάζονται κατά την εξέλιξή της.
Η κλινική μορφή της σκλήρυνσης κατά πλάκας είναι αποτέλεσμα μίας διαδικασίας απομυελίνωσης στο κεντρικό νευρικό σύστημα.
Το Copaxone αποτελεί ένα φαρμακευτικό σκεύασμα το οποίο έχει κυκλοφορήσει για τη θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Η γλουταμάτη είναι ένας νευροδιαβιβαστής του κεντρικού νευρικού συστήματος που μεταφέρει σήματα διεγερσιμότητας από το ένα κύτταρο στο άλλο.
Οι κόμβοι του Ranvier όπως φαίνονται στην εικόνα είναι δακτύλιοι μεταξύ των τμημάτων της μυελίνης ˙είναι πολύ σημαντικοί για το νευροκύτταρο διότι συγκεντρώνουν το τοπικό ερέθισμα και το μεταδίδουν στον επόμενο δακτύλιο.
Ορισμένες μορφές της σκλήρυνσης κατά πλάκας περιορίζονται σε βλάβη των νευροαξόνων και όχι σε φθορά της μυελίνης.
Έρευνες που έγιναν στις αρχές του 21ου αιώνα έδειξαν ότι στη σκλήρυνση κατά πλάκας έχουμε ένα περίπλοκο σύμπλεγμα νοσολογικών παραγόντων που οδηγεί στην κλινική μορφή της νόσου.
Σε παγκόσμιο ιατρικό επίπεδο υπάρχει η πεποίθηση ότι πρόκειται για αυτοάνοσο νόσημα.
Η λιποϋαλίνωση σε ορισμένες περιπτώσεις προσβάλει συγκεκριμένα αγγεία τα οποία συμβάλλουν στη δημιουργία μυελίνης για τα νεύρα.
Είναι πλέον γνωστό ότι το ένζυμο της αρυλοσουλφατάσης διαταράσσει το μεταβολισμό της μυελίνης των νεύρων.
Η αρυλοσουλφατάση είναι ένα ένζυμο το οποίο «προάγει» το μεταβολισμό στο κεντρικό νευρικό σύστημα· συγκεκριμένα συμμετέχει στο σχηματισμό της μυελίνης των νεύρων που είναι ουσιαστική για την ενδονευρική επικοινωνία.
Οι σουλφατάσες είναι λιπώδεις ουσίες στο κεντρικό νευρικό σύστημα που έχουν ως κύριο ρόλο τη «βοήθεια» κατασκευής της μυελίνης, ουσίας των νευραξόνων.
Τα λιπίδια μεταβολίζονται στο κεντρικό νευρικό σύστημα μ’ ένα χαρακτηριστικό τρόπο, δημιουργώντας τις σουλφατάσες.
Η μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου άνοιξε νέους δρόμους στην έρευνα της σκλήρυνσης κατά πλάκας μέχρι και σε μοριακό πλέον επίπεδο.
To περιφερικό νευρικό σύστημα από όσα γνωρίζουμε και έχουμε δει στη Βιονευρολογική δεν επηρεάζεται στις περιπτώσεις που έχουμε μια σκλήρυνση κατά πλάκας ή απομυελινώσεις κεντρικού τύπου
Στη Βιονευρολογική, εξετάζοντας τα απομυελινωτικά νοσήματα, δηλαδή την κατάσταση της μυελίνης σε διάφορες νευρολογικές κλινικές εικόνες, έχουμε διαπιστώσει ότι το όλο σύστημα, είναι ένα «κλειδί» μεταξύ αυτής της ουσίας της μυελίνης και της συνείδησης
Εδώ στη Βιονευρολογική, στα χρόνια που ασχολούμαστε με τα απομυελινωτικά σύνδρομα και προσπαθούμε κυρίως να καταλάβουμε τη λειτουργία ή δυσλειτουργία της ύπαρξης τους, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι ο εγκέφαλος λειτουργεί σαν να είναι ένας μεγάλος υπολογιστής
Έχουμε διαπιστώσει στη Βιονευρολογική, παρά τη μεγάλη βιοχημική δραστηριότητα που παρουσιάζει ο εγκέφαλος, αυτό που δείχνει πως έχει τη μεγαλύτερη σημασία για το κεντρικό νευρικό σύστημα είναι η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, η οποία διεγείρει και ρυθμίσει τη δραστηριότητα των διαφόρων σημείων του σώματος
Εκείνο που είναι η μεγαλύτερη κλινική διαταραχή, όπως έχουμε δει και στη Βιονευρολογική στα διάφορα απομυελινωτικά σύνδρομα με κυρίαρχο αυτό της σκλήρυνσης κατά πλάκας, είναι η απώλεια της ικανότητας στο να εκτελεστούν διάφορες κινήσεις
Πραγματικά ο τίτλος εκφράζει μια κλινική απορία που έχουν πάρα πολλοί γιατροί, που ασχολούνται με αυτό το θέμα, εδώ και πολλά χρόνια